jantil
Ancien français[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du latin gentilis.
Adjectif [modifier le wikicode]
jantil \Prononciation ?\ masculin ou masculin et féminin identiques
- Gentil, gentille (au sens ancien).
Avint le jor en France et grant confusion,
— (La Chanson des quatre fils Aymon, c.a. XIIe siècle, transcription de Ferdinand Castets)
Que puis en furent mort .C.M., ce savom,
Et tante jantil dame perdi son compaignonClere faiture gentil chose
— (Roman d’Eneas, ms. 60 français de la BnF, f. 171v. a. Voir faiture.)