observator

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Déverbal de observo (« porter son attention, surveiller, respecter une doctrine »), dérivé de observatum, avec le suffixe -tor.

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Nominatif observator observatorēs
Vocatif observator observatorēs
Accusatif observatorem observatorēs
Génitif observatoris observatorum
Datif observatorī observatoribus
Ablatif observatorĕ observatoribus

observator \ob.serˈwa.tor\ masculin (pour une femme, on dit : observatrix)

  1. Observateur.

Références[modifier le wikicode]

Néerlandais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Emprunt au latin.

Nom commun [modifier le wikicode]

observator \Prononciation ?\

  1. Observateur.

Synonymes[modifier le wikicode]

Taux de reconnaissance[modifier le wikicode]

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 97,1 % des Flamands,
  • 98,5 % des Néerlandais.

Références[modifier le wikicode]

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]

Occitan[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Dérivé de observar, avec le suffixe -tor.

Nom commun [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
observator
\utseɾβaˈtu\
observators
\utseɾβaˈtus\

observator \utseɾβaˈtu\ masculin (graphie normalisée) (pour une femme, on dit : observatritz)

  1. Observateur.

Références[modifier le wikicode]