κομήτης

Grec ancien

Étymologie

Du verbe κομάω, komáô (« être chevelu ») lui-même dérivé de κόμη, kómê (« chevelure »).

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		κομήτης		κομήτης		κομήτες
vocatif		κομήτες		κομήτες		κομήτες
accusatif		κομήτη		κομήτη		κομήτες
génitif		κομήτους		κομήτους		κομήτους
datif		κομήτει		κομήτει		κομήτει
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		κομήτει		κομήτει		κομήτει
vocatif		κομήτει		κομήτει		κομήτει
accusatif		κομήτει		κομήτει		κομήτει
génitif		κομήτοιν		κομήτοιν		κομήτοιν
datif		κομήτοιν		κομήτοιν		κομήτοιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		κομήτεις		κομήτεις		κομήτη
vocatif		κομήτεις		κομήτεις		κομήτη
accusatif		κομήτεις		κομήτεις		κομήτη
génitif		κομήτων		κομήτων		κομήτων
datif		κομήτεσι(ν)		κομήτεσι(ν)		κομήτεσι(ν)

κομήτης, komếtês \ko.ˈmɛː.tɛːs\

1. Qui porte de longs cheveux.
2. Couvert de poils.
3. Garni de plumes.
4. Couvert de feuilles ou de plantes.

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage