τραγόπους

Grec ancien

Étymologie

De τράγος, trágos (« bouc ») et πούς, póus (« pied »).

Adjectif

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ὁ	τραγόπους	οἱ	τραγοπόδες	τὼ	τραγοπόδε
Vocatif		τραγόπους		τραγοπόδες		τραγοπόδε
Accusatif	τὸν	τραγοπόδᾰ	τοὺς	τραγοπόδᾰς	τὼ	τραγοπόδε
Génitif	τοῦ	τραγοποδός	τῶν	τραγοποδῶν	τοῖν	τραγοποδοῖν
Datif	τῷ	τραγοποδί	τοῖς	τραγοποσί(ν)	τοῖν	τραγοποδοῖν

τραγόπους, tragópous *\tra.ˈɡo.poːs\

1. Tragopode.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)