φθινόπωρον

Grec ancien

Étymologie

Mot composé de φθίνω, phthínō (« mourir ») et de ὀπώρα, opṓra (« été indien, automne »).

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	τὸ	φθινόπωρον	τὰ	φθινόπωρα	τὼ	φθινοπώρω
Vocatif		φθινόπωρον		φθινόπωρα		φθινοπώρω
Accusatif	τὸ	φθινόπωρον	τὰ	φθινόπωρα	τὼ	φθινοπώρω
Génitif	τοῦ	φθινοπώρου	τῶν	φθινοπώρων	τοῖν	φθινοπώροιν
Datif	τῷ	φθινοπώρῳ	τοῖς	φθινοπώροις	τοῖν	φθινοπώροιν

φθινόπωρον, phthinópōron *\pʰtʰi.nó.pɔː.ron\ neutre

1. Automne.
   • ἔαρ, θέρος, φθινόπωρον, χεῖμα

     printemps, été, automne, hiver.