кротафъ

Vieux slave

Étymologie

Du grec byzantin κρόταφος, krótaphos.

Nom commun

кротафъ (krotafŭ) masculin

1. (Anatomie) Tempe.
   • Аште дамь сонъ очима моꙇма : ) ꙇ вѣкома моꙇма дрѣмание : ‣ ꙇ покоꙇ кротафома моꙇма : )
     доꙇждеже обрѩштѫ мѣсто гю : ) село бѹ ꙇѣковлю — (Psalterium Sinaiticum, psaume CXXXI, 4, 5)

     εἰ δώσω ὕπνον τοῖς ὀφθαλμοῖς μου καὶ τοῖς βλεφάροις μου νυσταγμὸν καὶ ἀνάπαυσιν τοῖς κροτάφοις μου,
     ἕως οὗ εὕρω τόπον τῷ κυρίῳ, σκήνωμα τῷ θεῷ Ιακωβ.

Références

• Josef Kurz et al. (éditeurs), Slovník jazyka staroslověnského [Dictionnaire du vieux slave] (Lexicon linguae palaeoslovenicae), Nakladatelství Československé akademie věd/Euroslavica, Prague, 1958-1994
• Cyrillomethodiana, Dictionnaire historique du bulgare, {{subst:R:Cyrillomethodiana/Data/Entrées}}.