ὁμοιούσιος

Grec ancien

Étymologie

De ὅμοιος (« semblable ») et οὐσία (« essence, substance, être »).

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ὁμοιούσιος		ὁμοιούσιος		ὁμοιούσιον
vocatif		ὁμοιούσιε		ὁμοιούσιε		ὁμοιούσιον
accusatif		ὁμοιούσιον		ὁμοιούσιον		ὁμοιούσιον
génitif		ὁμοιούσιου		ὁμοιούσιου		ὁμοιούσιου
datif		ὁμοιούσιῳ		ὁμοιούσιῳ		ὁμοιούσιῳ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ὁμοιούσιω		ὁμοιούσιω		ὁμοιούσιω
vocatif		ὁμοιούσιω		ὁμοιούσιω		ὁμοιούσιω
accusatif		ὁμοιούσιω		ὁμοιούσιω		ὁμοιούσιω
génitif		ὁμοιούσιοιν		ὁμοιούσιοιν		ὁμοιούσιοιν
datif		ὁμοιούσιοιν		ὁμοιούσιοιν		ὁμοιούσιοιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ὁμοιούσιοι		ὁμοιούσιοι		ὁμοιούσια
vocatif		ὁμοιούσιοι		ὁμοιούσιοι		ὁμοιούσια
accusatif		ὁμοιούσιους		ὁμοιούσιους		ὁμοιούσια
génitif		ὁμοιούσιων		ὁμοιούσιων		ὁμοιούσιων
datif		ὁμοιούσιοις		ὁμοιούσιοις		ὁμοιούσιοις

ὁμοιούσιος, homoioúsios *\ho.mo͜ɪ.ˈoː.si.os\

2. De nature semblable.

Références

• « ὁμοιούσιος », dans Henry Liddell, Robert Scott, A Greek-English lexicon, Clarendon Press, Oxford, 1940 → consulter cet ouvrage