evet
Breton
Forme de verbe
evet \ˈeː.vet\
- Participe passé du verbe evañ/evek/evet.
- — Nʼeo ket mad ma jistr?... Piou a lâr nʼeo ket mad ma jistr?... Seitek podad an neus evet!... [...] !... — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 32.)
- — Mon cidre n’est pas bon ?... Qui prétend que mon cidre n’est pas bon ?... Il a bu dix-sept pichets !... [...] !...
- — Nʼeo ket mad ma jistr?... Piou a lâr nʼeo ket mad ma jistr?... Seitek podad an neus evet!... [...] !... — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 32.)
- Troisième personne du singulier de l’impératif du verbe evañ/evek/evet.
Prononciation
- France (Bretagne) : écouter « evet [Prononciation ?] »
Turc
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Adverbe
evet \e.vet\