itinerarius

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Révision datée du 4 septembre 2021 à 05:40 par LeptiBot (discussion | contributions) (→‎{{S|adjectif|la}} : Remplacement ébauche-exe par exemple avec AWB)

Latin

Étymologie

De iter, itineris (« chemin ») avec le suffixe -arius.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif itinerarius itinerariă itinerarium itinerariī itinerariae itinerariă
Vocatif itinerarie itinerariă itinerarium itinerariī itinerariae itinerariă
Accusatif itinerarium itinerariăm itinerarium itinerariōs itinerariās itinerariă
Génitif itinerariī itinerariae itinerariī itinerariōrŭm itinerariārŭm itinerariōrŭm
Datif itinerariō itinerariae itinerariō itinerariīs itinerariīs itinerariīs
Ablatif itinerariō itinerariā itinerariō itinerariīs itinerariīs itinerariīs

itinerarius \Prononciation ?\

  1. De voyage, de chemin, de trajet.

Dérivés dans d’autres langues

Références