puñs
:
Breton
Étymologie
- Mentionné dans le grand dictionnaire français-breton de François Vallée (1931, page 603b) : puñs m. pl. ou.
Nom commun
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | puñs | puñsoù |
Adoucissante | buñs | buñsoù |
Spirante | fuñs | fuñsoù |
puñs \ˈpỹsː\ masculin
- Puits.
- N'em beuz ket a galoun da gounta dʼeocʼh pegen truezuz oa bet dʼeomp tenna an dud paour-ze er meaz euz ar puns. — (Lan Inisan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 99)
- Nʼem beus ket a galon da gontañ deocʼh pegen truezus oa bet deomp tennañ an dud paour-se er-maez eus ar puñs. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 2, Éditions Al Liamm, 1977, page 76)
- Je nʼai pas le courage de vous raconter combien il nous a été pénible de retirer ces pauvres gens du puits.
Dérivés
Références
- Dictionnaires Freelang, Beaumont, 1997–2024 → consulter cet ouvrage