Conjugaison:espagnol/aclarar

Conjugaison en espagnol
aclarar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

aclarar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	aclarar	[a.klaˈɾaɾ]	haber	aclarado	[aˌβeɾ a.klaˈɾa.ðo]
Gérondif	aclarando	[a.klaˈɾan̪.do]	habiendo	aclarado	[aˌβjen.do a.klaˈɾa.ðo]
Participe passé	aclarado	[a.klaˈɾa.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   aclaro [aˈkla.ɾo] (tú/vos)  ou (vos)   aclaras  aclarás [aˈkla.ɾas] [a.klaˈɾas] (él/ella/Ud.)   aclara [aˈkla.ɾa] (nosostros-as)   aclaramos [a.klaˈɾa.mos] (vosostros-as/os)   aclaráis [a.klaˈɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   aclaran [aˈkla.ɾan]	Passé composé (yo)   he aclarado [e a.klaˈɾa.ðo] (tú/vos)   has aclarado [as a.klaˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   ha aclarado [a a.klaˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hemos aclarado [ˈe.mos a.klaˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   habéis aclarado [a.ˈβejs a.klaˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   han aclarado [an a.klaˈɾa.ðo]
Imparfait (yo)   aclaraba [a.klaˈɾa.βa] (tú/vos)   aclarabas [a.klaˈɾa.βas] (él/ella/Ud.)   aclaraba [a.klaˈɾa.βa] (nosostros-as)   aclarábamos [a.klaˈɾa.βa.mos] (vosostros-as/os)   aclarabais [a.klaˈɾa.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   aclaraban [a.klaˈɾa.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había aclarado [a.ˈβi.a a.klaˈɾa.ðo] (tú/vos)   habías aclarado [a.ˈβi.as a.klaˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   había aclarado [a.ˈβi.a a.klaˈɾa.ðo] (nosotros-as)   habíamos aclarado [a.ˈβi.a.mos a.klaˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   habíais aclarado [a.ˈβi.ajs a.klaˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían aclarado [a.ˈβi.an a.klaˈɾa.ðo]
Passé simple (yo)   aclaré [a.klaˈɾe] (tú/vos)   aclaraste [a.klaˈɾas.te] (él/ella/Ud.)   aclaró [a.klaˈɾo] (nosostros-as)   aclaramos [a.klaˈɾa.mos] (vosostros-as/os)   aclarasteis [a.klaˈɾas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   aclararon [a.klaˈɾa.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube aclarado [ˈu.βe a.klaˈɾa.ðo] (tú/vos)   hubiste aclarado [u.ˈβi.ste a.klaˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo aclarado [ˈu.βo a.klaˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hubimos aclarado [u.ˈβi.mos a.klaˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis aclarado [u.ˈβi.stejs a.klaˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron aclarado [u.ˈβje.ɾon a.klaˈɾa.ðo]
Futur simple (yo)   aclararé [a.kla.ɾaˈɾe] (tú/vos)   aclararás [a.kla.ɾaˈɾas] (él/ella/Ud.)   aclarará [a.kla.ɾaˈɾa] (nosostros-as)   aclararemos [a.kla.ɾaˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   aclararéis [a.kla.ɾaˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   aclararán [a.kla.ɾaˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré aclarado [a.ˈβɾe a.klaˈɾa.ðo] (tú/vos)   habrás aclarado [a.ˈβɾas a.klaˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá aclarado [a.ˈβɾa a.klaˈɾa.ðo] (nosotros-as)   habremos aclarado [a.ˈβɾe.mos a.klaˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   habréis aclarado [a.ˈβɾejs a.klaˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán aclarado [a.ˈβɾan a.klaˈɾa.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   aclararía [a.kla.ɾaˈɾi.a] (tú/vos)   aclararías [a.kla.ɾaˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   aclararía [a.kla.ɾaˈɾi.a] (nosostros-as)   aclararíamos [a.kla.ɾaˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   aclararíais [a.kla.ɾaˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   aclararían [a.kla.ɾaˈɾi.an]

Passé (yo)   habría aclarado [a.ˈβɾi.a a.klaˈɾa.ðo] (tú/vos)   habrías aclarado [a.ˈβɾi.as a.klaˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   habría aclarado [a.ˈβɾi.a a.klaˈɾa.ðo] (nosotros-as)   habríamos aclarado [a.ˈβɾi.a.mos a.klaˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   habríais aclarado [a.ˈβɾi.ajs a.klaˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían aclarado [a.ˈβɾi.an a.klaˈɾa.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   aclare [a.ˈkla.ɾe] (tú/vos)  ou (vos)   aclares  aclarés [a.ˈkla.ɾes] [a.klaˈɾes] (él/ella/Ud.)   aclare [a.ˈkla.ɾe] (nosostros-as)   aclaremos [a.klaˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   aclaréis [a.klaˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   aclaren [a.ˈkla.ɾen]	Passé composé (yo)   haya aclarado [ˈa.ja a.klaˈɾa.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas aclarado  hayás aclarado [ˈa.jas a.klaˈɾa.ðo] [a.ˈjas a.klaˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   haya aclarado [ˈa.ja a.klaˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hayamos aclarado [a.ˈja.mos a.klaˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis aclarado [a.ˈjajs a.klaˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan aclarado [ˈa.jan a.klaˈɾa.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   aclarara [a.klaˈɾa.ɾa] (tú/vos)   aclararas [a.klaˈɾa.ɾas] (él/ella/Ud.)   aclarara [a.klaˈɾa.ɾa] (nosostros-as)   aclaráramos [a.klaˈɾa.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   aclararais [a.klaˈɾa.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   aclararan [a.klaˈɾa.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera aclarado [u.ˈβje.ɾa a.klaˈɾa.ðo] (tú/vos)   hubieras aclarado [u.ˈβje.ɾas a.klaˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera aclarado [u.ˈβje.ɾa a.klaˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos aclarado [u.ˈβje.ɾa.mos a.klaˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais aclarado [u.ˈβje.ɾajs a.klaˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran aclarado [u.ˈβje.ɾan a.klaˈɾa.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   aclarase [a.klaˈɾa.se] (tú/vos)   aclarases [a.klaˈɾa.ses] (él/ella/Ud.)   aclarase [a.klaˈɾa.se] (nosostros-as)   aclarásemos [a.klaˈɾa.se.mos] (vosostros-as/os)   aclaraseis [a.klaˈɾa.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   aclarasen [a.klaˈɾa.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese aclarado [u.ˈβje.se a.klaˈɾa.ðo] (tú/vos)   hubieses aclarado [u.ˈβje.ses a.klaˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese aclarado [u.ˈβje.se a.klaˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos aclarado [u.ˈβje.se.mos a.klaˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis aclarado [u.ˈβje.sejs a.klaˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen aclarado [u.ˈβje.sen a.klaˈɾa.ðo]
Futur (yo)   aclarare [a.klaˈɾa.ɾe] (tú/vos)   aclarares [a.klaˈɾa.ɾes] (él/ella/Ud.)   aclarare [a.klaˈɾa.ɾe] (nosostros-as)   aclaráremos [a.klaˈɾa.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   aclarareis [a.klaˈɾa.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   aclararen [a.klaˈɾa.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere aclarado [u.ˈβje.ɾe a.klaˈɾa.ðo] (tú/vos)   hubieres aclarado [u.ˈβje.ɾes a.klaˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere aclarado [u.ˈβje.ɾe a.klaˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos aclarado [u.ˈβje.ɾe.mos a.klaˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis aclarado [u.ˈβje.ɾejs a.klaˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren aclarado [u.ˈβje.ɾen a.klaˈɾa.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   aclara  aclará [aˈkla.ɾa] [a.klaˈɾa] (usted)   aclare [aˈkla.ɾe] (nosostros-as)   aclaremos [a.klaˈɾe.mos] (vosostros-as)   aclarad [a.klaˈɾað] (ustedes)   aclaren [aˈkla.ɾen]