Conjugaison:espagnol/memorar

Conjugaison en espagnol
memorar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

memorar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	memorar	[me.moˈɾaɾ]	haber	memorado	[aˌβeɾ me.moˈɾa.ðo]
Gérondif	memorando	[me.moˈɾan̪.do]	habiendo	memorado	[aˌβjen.do me.moˈɾa.ðo]
Participe passé	memorado	[me.moˈɾa.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   memoro [meˈmo.ɾo] (tú/vos)  ou (vos)   memoras  memorás [meˈmo.ɾas] [me.moˈɾas] (él/ella/Ud.)   memora [meˈmo.ɾa] (nosostros-as)   memoramos [me.moˈɾa.mos] (vosostros-as/os)   memoráis [me.moˈɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   memoran [meˈmo.ɾan]	Passé composé (yo)   he memorado [e me.moˈɾa.ðo] (tú/vos)   has memorado [as me.moˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   ha memorado [a me.moˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hemos memorado [ˈe.mos me.moˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   habéis memorado [a.ˈβejs me.moˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   han memorado [an me.moˈɾa.ðo]
Imparfait (yo)   memoraba [me.moˈɾa.βa] (tú/vos)   memorabas [me.moˈɾa.βas] (él/ella/Ud.)   memoraba [me.moˈɾa.βa] (nosostros-as)   memorábamos [me.moˈɾa.βa.mos] (vosostros-as/os)   memorabais [me.moˈɾa.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   memoraban [me.moˈɾa.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había memorado [a.ˈβi.a me.moˈɾa.ðo] (tú/vos)   habías memorado [a.ˈβi.as me.moˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   había memorado [a.ˈβi.a me.moˈɾa.ðo] (nosotros-as)   habíamos memorado [a.ˈβi.a.mos me.moˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   habíais memorado [a.ˈβi.ajs me.moˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían memorado [a.ˈβi.an me.moˈɾa.ðo]
Passé simple (yo)   memoré [me.moˈɾe] (tú/vos)   memoraste [me.moˈɾas.te] (él/ella/Ud.)   memoró [me.moˈɾo] (nosostros-as)   memoramos [me.moˈɾa.mos] (vosostros-as/os)   memorasteis [me.moˈɾas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   memoraron [me.moˈɾa.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube memorado [ˈu.βe me.moˈɾa.ðo] (tú/vos)   hubiste memorado [u.ˈβi.ste me.moˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo memorado [ˈu.βo me.moˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hubimos memorado [u.ˈβi.mos me.moˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis memorado [u.ˈβi.stejs me.moˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron memorado [u.ˈβje.ɾon me.moˈɾa.ðo]
Futur simple (yo)   memoraré [me.mo.ɾaˈɾe] (tú/vos)   memorarás [me.mo.ɾaˈɾas] (él/ella/Ud.)   memorará [me.mo.ɾaˈɾa] (nosostros-as)   memoraremos [me.mo.ɾaˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   memoraréis [me.mo.ɾaˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   memorarán [me.mo.ɾaˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré memorado [a.ˈβɾe me.moˈɾa.ðo] (tú/vos)   habrás memorado [a.ˈβɾas me.moˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá memorado [a.ˈβɾa me.moˈɾa.ðo] (nosotros-as)   habremos memorado [a.ˈβɾe.mos me.moˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   habréis memorado [a.ˈβɾejs me.moˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán memorado [a.ˈβɾan me.moˈɾa.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   memoraría [me.mo.ɾaˈɾi.a] (tú/vos)   memorarías [me.mo.ɾaˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   memoraría [me.mo.ɾaˈɾi.a] (nosostros-as)   memoraríamos [me.mo.ɾaˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   memoraríais [me.mo.ɾaˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   memorarían [me.mo.ɾaˈɾi.an]

Passé (yo)   habría memorado [a.ˈβɾi.a me.moˈɾa.ðo] (tú/vos)   habrías memorado [a.ˈβɾi.as me.moˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   habría memorado [a.ˈβɾi.a me.moˈɾa.ðo] (nosotros-as)   habríamos memorado [a.ˈβɾi.a.mos me.moˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   habríais memorado [a.ˈβɾi.ajs me.moˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían memorado [a.ˈβɾi.an me.moˈɾa.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   memore [me.ˈmo.ɾe] (tú/vos)  ou (vos)   memores  memorés [me.ˈmo.ɾes] [me.moˈɾes] (él/ella/Ud.)   memore [me.ˈmo.ɾe] (nosostros-as)   memoremos [me.moˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   memoréis [me.moˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   memoren [me.ˈmo.ɾen]	Passé composé (yo)   haya memorado [ˈa.ja me.moˈɾa.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas memorado  hayás memorado [ˈa.jas me.moˈɾa.ðo] [a.ˈjas me.moˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   haya memorado [ˈa.ja me.moˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hayamos memorado [a.ˈja.mos me.moˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis memorado [a.ˈjajs me.moˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan memorado [ˈa.jan me.moˈɾa.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   memorara [me.moˈɾa.ɾa] (tú/vos)   memoraras [me.moˈɾa.ɾas] (él/ella/Ud.)   memorara [me.moˈɾa.ɾa] (nosostros-as)   memoráramos [me.moˈɾa.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   memorarais [me.moˈɾa.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   memoraran [me.moˈɾa.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera memorado [u.ˈβje.ɾa me.moˈɾa.ðo] (tú/vos)   hubieras memorado [u.ˈβje.ɾas me.moˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera memorado [u.ˈβje.ɾa me.moˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos memorado [u.ˈβje.ɾa.mos me.moˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais memorado [u.ˈβje.ɾajs me.moˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran memorado [u.ˈβje.ɾan me.moˈɾa.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   memorase [me.moˈɾa.se] (tú/vos)   memorases [me.moˈɾa.ses] (él/ella/Ud.)   memorase [me.moˈɾa.se] (nosostros-as)   memorásemos [me.moˈɾa.se.mos] (vosostros-as/os)   memoraseis [me.moˈɾa.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   memorasen [me.moˈɾa.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese memorado [u.ˈβje.se me.moˈɾa.ðo] (tú/vos)   hubieses memorado [u.ˈβje.ses me.moˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese memorado [u.ˈβje.se me.moˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos memorado [u.ˈβje.se.mos me.moˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis memorado [u.ˈβje.sejs me.moˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen memorado [u.ˈβje.sen me.moˈɾa.ðo]
Futur (yo)   memorare [me.moˈɾa.ɾe] (tú/vos)   memorares [me.moˈɾa.ɾes] (él/ella/Ud.)   memorare [me.moˈɾa.ɾe] (nosostros-as)   memoráremos [me.moˈɾa.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   memorareis [me.moˈɾa.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   memoraren [me.moˈɾa.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere memorado [u.ˈβje.ɾe me.moˈɾa.ðo] (tú/vos)   hubieres memorado [u.ˈβje.ɾes me.moˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere memorado [u.ˈβje.ɾe me.moˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos memorado [u.ˈβje.ɾe.mos me.moˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis memorado [u.ˈβje.ɾejs me.moˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren memorado [u.ˈβje.ɾen me.moˈɾa.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   memora  memorá [meˈmo.ɾa] [me.moˈɾa] (usted)   memore [meˈmo.ɾe] (nosostros-as)   memoremos [me.moˈɾe.mos] (vosostros-as)   memorad [me.moˈɾað] (ustedes)   memoren [meˈmo.ɾen]