Aller au contenu

Conjugaison:espagnol/ostentar

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en espagnol
ostentar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

ostentar, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

[modifier le wikicode]
Présent
(yo)   ostento [osˈten.to]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 ostentas
 ostentás
[osˈten.tas]
[os.tenˈtas]
(él/ella/Ud.)   ostenta [osˈten.ta]
(nosostros-as)   ostentamos [os.tenˈta.mos]
(vosostros-as/os)   ostentáis [os.tenˈtai̯s]
(ellos-as/Uds.)   ostentan [osˈten.tan]
Passé composé
(yo)   he ostentado [e os.tenˈta.ðo]
(tú/vos)   has ostentado [as os.tenˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha ostentado [a os.tenˈta.ðo]
(nosotros-as)   hemos ostentado [ˈe.mos os.tenˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis ostentado [a.ˈβejs os.tenˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han ostentado [an os.tenˈta.ðo]
Imparfait
(yo)   ostentaba [os.tenˈta.βa]
(tú/vos)   ostentabas [os.tenˈta.βas]
(él/ella/Ud.)   ostentaba [os.tenˈta.βa]
(nosostros-as)   ostentábamos [os.tenˈta.βa.mos]
(vosostros-as/os)   ostentabais [os.tenˈta.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   ostentaban [os.tenˈta.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había ostentado [a.ˈβi.a os.tenˈta.ðo]
(tú/vos)   habías ostentado [a.ˈβi.as os.tenˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   había ostentado [a.ˈβi.a os.tenˈta.ðo]
(nosotros-as)   habíamos ostentado [a.ˈβi.a.mos os.tenˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais ostentado [a.ˈβi.ajs os.tenˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían ostentado [a.ˈβi.an os.tenˈta.ðo]
Passé simple
(yo)   ostenté [os.tenˈte]
(tú/vos)   ostentaste [os.tenˈtas.te]
(él/ella/Ud.)   ostentó [os.tenˈto]
(nosostros-as)   ostentamos [os.tenˈta.mos]
(vosostros-as/os)   ostentasteis [os.tenˈtas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   ostentaron [os.tenˈta.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube ostentado [ˈu.βe os.tenˈta.ðo]
(tú/vos)   hubiste ostentado [u.ˈβi.ste os.tenˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo ostentado [ˈu.βo os.tenˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubimos ostentado [u.ˈβi.mos os.tenˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis ostentado [u.ˈβi.stejs os.tenˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron ostentado [u.ˈβje.ɾon os.tenˈta.ðo]
Futur simple
(yo)   ostentaré [os.ten.taˈɾe]
(tú/vos)   ostentarás [os.ten.taˈɾas]
(él/ella/Ud.)   ostentará [os.ten.taˈɾa]
(nosostros-as)   ostentaremos [os.ten.taˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   ostentaréis [os.ten.taˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   ostentarán [os.ten.taˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré ostentado [a.ˈβɾe os.tenˈta.ðo]
(tú/vos)   habrás ostentado [a.ˈβɾas os.tenˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá ostentado [a.ˈβɾa os.tenˈta.ðo]
(nosotros-as)   habremos ostentado [a.ˈβɾe.mos os.tenˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis ostentado [a.ˈβɾejs os.tenˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán ostentado [a.ˈβɾan os.tenˈta.ðo]

Conditionnel

[modifier le wikicode]
Présent
(yo)   ostentaría [os.ten.taˈɾi.a]
(tú/vos)   ostentarías [os.ten.taˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   ostentaría [os.ten.taˈɾi.a]
(nosostros-as)   ostentaríamos [os.ten.taˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   ostentaríais [os.ten.taˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   ostentarían [os.ten.taˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría ostentado [a.ˈβɾi.a os.tenˈta.ðo]
(tú/vos)   habrías ostentado [a.ˈβɾi.as os.tenˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría ostentado [a.ˈβɾi.a os.tenˈta.ðo]
(nosotros-as)   habríamos ostentado [a.ˈβɾi.a.mos os.tenˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais ostentado [a.ˈβɾi.ajs os.tenˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían ostentado [a.ˈβɾi.an os.tenˈta.ðo]

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   ostente [os.ˈten.te]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 ostentes
 ostentés
[os.ˈten.tes]
[os.tenˈtes]
(él/ella/Ud.)   ostente [os.ˈten.te]
(nosostros-as)   ostentemos [os.tenˈte.mos]
(vosostros-as/os)   ostentéis [os.tenˈtei̯s]
(ellos-as/Uds.)   ostenten [os.ˈten.ten]
Passé composé
(yo)   haya ostentado [ˈa.ja os.tenˈta.ðo]
(tú/vos)   hayas ostentado [ˈa.jas os.tenˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya ostentado [ˈa.ja os.tenˈta.ðo]
(nosotros-as)   hayamos ostentado [a.ˈja.mos os.tenˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis ostentado [a.ˈjajs os.tenˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan ostentado [ˈa.jan os.tenˈta.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   ostentara [os.tenˈta.ɾa]
(tú/vos)   ostentaras [os.tenˈta.ɾas]
(él/ella/Ud.)   ostentara [os.tenˈta.ɾa]
(nosostros-as)   ostentáramos [os.tenˈta.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   ostentarais [os.tenˈta.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   ostentaran [os.tenˈta.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera ostentado [u.ˈβje.ɾa os.tenˈta.ðo]
(tú/vos)   hubieras ostentado [u.ˈβje.ɾas os.tenˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera ostentado [u.ˈβje.ɾa os.tenˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos ostentado [u.ˈβje.ɾa.mos os.tenˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais ostentado [u.ˈβje.ɾajs os.tenˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran ostentado [u.ˈβje.ɾan os.tenˈta.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   ostentase [os.tenˈta.se]
(tú/vos)   ostentases [os.tenˈta.ses]
(él/ella/Ud.)   ostentase [os.tenˈta.se]
(nosostros-as)   ostentásemos [os.tenˈta.se.mos]
(vosostros-as/os)   ostentaseis [os.tenˈta.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   ostentasen [os.tenˈta.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese ostentado [u.ˈβje.se os.tenˈta.ðo]
(tú/vos)   hubieses ostentado [u.ˈβje.ses os.tenˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese ostentado [u.ˈβje.se os.tenˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos ostentado [u.ˈβje.se.mos os.tenˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis ostentado [u.ˈβje.sejs os.tenˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen ostentado [u.ˈβje.sen os.tenˈta.ðo]
Futur
(yo)   ostentare [os.tenˈta.ɾe]
(tú/vos)   ostentares [os.tenˈta.ɾes]
(él/ella/Ud.)   ostentare [os.tenˈta.ɾe]
(nosostros-as)   ostentáremos [os.tenˈta.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   ostentareis [os.tenˈta.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   ostentaren [os.tenˈta.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere ostentado [u.ˈβje.ɾe os.tenˈta.ðo]
(tú/vos)   hubieres ostentado [u.ˈβje.ɾes os.tenˈta.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere ostentado [u.ˈβje.ɾe os.tenˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos ostentado [u.ˈβje.ɾe.mos os.tenˈta.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis ostentado [u.ˈβje.ɾejs os.tenˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren ostentado [u.ˈβje.ɾen os.tenˈta.ðo]
  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 ostenta
 ostentá
[osˈten.ta]
[os.tenˈta]
(usted)   ostente [osˈten.te]
(nosostros-as)   ostentemos [os.tenˈte.mos]
(vosostros-as)   ostentad [os.tenˈtað]
(ustedes)   ostenten [osˈten.ten]