Conjugaison:espagnol/pitufar

Conjugaison en espagnol
pitufar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

pitufar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	pitufar	[pi.tuˈfaɾ]	haber	pitufado	[aˌβeɾ pi.tuˈfa.ðo]
Gérondif	pitufando	[pi.tuˈfan̪.do]	habiendo	pitufado	[aˌβjen.do pi.tuˈfa.ðo]
Participe passé	pitufado	[pi.tuˈfa.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   pitufo [piˈtu.fo] (tú/vos)  ou (vos)   pitufas  pitufás [piˈtu.fas] [pi.tuˈfas] (él/ella/Ud.)   pitufa [piˈtu.fa] (nosostros-as)   pitufamos [pi.tuˈfa.mos] (vosostros-as/os)   pitufáis [pi.tuˈfai̯s] (ellos-as/Uds.)   pitufan [piˈtu.fan]	Passé composé (yo)   he pitufado [e pi.tuˈfa.ðo] (tú/vos)   has pitufado [as pi.tuˈfa.ðo] (él/ella/Ud.)   ha pitufado [a pi.tuˈfa.ðo] (nosotros-as)   hemos pitufado [ˈe.mos pi.tuˈfa.ðo] (vosotros-as/os)   habéis pitufado [a.ˈβejs pi.tuˈfa.ðo] (ellos-as/Uds.)   han pitufado [an pi.tuˈfa.ðo]
Imparfait (yo)   pitufaba [pi.tuˈfa.βa] (tú/vos)   pitufabas [pi.tuˈfa.βas] (él/ella/Ud.)   pitufaba [pi.tuˈfa.βa] (nosostros-as)   pitufábamos [pi.tuˈfa.βa.mos] (vosostros-as/os)   pitufabais [pi.tuˈfa.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   pitufaban [pi.tuˈfa.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había pitufado [a.ˈβi.a pi.tuˈfa.ðo] (tú/vos)   habías pitufado [a.ˈβi.as pi.tuˈfa.ðo] (él/ella/Ud.)   había pitufado [a.ˈβi.a pi.tuˈfa.ðo] (nosotros-as)   habíamos pitufado [a.ˈβi.a.mos pi.tuˈfa.ðo] (vosotros-as/os)   habíais pitufado [a.ˈβi.ajs pi.tuˈfa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían pitufado [a.ˈβi.an pi.tuˈfa.ðo]
Passé simple (yo)   pitufé [pi.tuˈfe] (tú/vos)   pitufaste [pi.tuˈfas.te] (él/ella/Ud.)   pitufó [pi.tuˈfo] (nosostros-as)   pitufamos [pi.tuˈfa.mos] (vosostros-as/os)   pitufasteis [pi.tuˈfas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   pitufaron [pi.tuˈfa.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube pitufado [ˈu.βe pi.tuˈfa.ðo] (tú/vos)   hubiste pitufado [u.ˈβi.ste pi.tuˈfa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo pitufado [ˈu.βo pi.tuˈfa.ðo] (nosotros-as)   hubimos pitufado [u.ˈβi.mos pi.tuˈfa.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis pitufado [u.ˈβi.stejs pi.tuˈfa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron pitufado [u.ˈβje.ɾon pi.tuˈfa.ðo]
Futur simple (yo)   pitufaré [pi.tu.faˈɾe] (tú/vos)   pitufarás [pi.tu.faˈɾas] (él/ella/Ud.)   pitufará [pi.tu.faˈɾa] (nosostros-as)   pitufaremos [pi.tu.faˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   pitufaréis [pi.tu.faˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   pitufarán [pi.tu.faˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré pitufado [a.ˈβɾe pi.tuˈfa.ðo] (tú/vos)   habrás pitufado [a.ˈβɾas pi.tuˈfa.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá pitufado [a.ˈβɾa pi.tuˈfa.ðo] (nosotros-as)   habremos pitufado [a.ˈβɾe.mos pi.tuˈfa.ðo] (vosotros-as/os)   habréis pitufado [a.ˈβɾejs pi.tuˈfa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán pitufado [a.ˈβɾan pi.tuˈfa.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   pitufaría [pi.tu.faˈɾi.a] (tú/vos)   pitufarías [pi.tu.faˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   pitufaría [pi.tu.faˈɾi.a] (nosostros-as)   pitufaríamos [pi.tu.faˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   pitufaríais [pi.tu.faˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   pitufarían [pi.tu.faˈɾi.an]

Passé (yo)   habría pitufado [a.ˈβɾi.a pi.tuˈfa.ðo] (tú/vos)   habrías pitufado [a.ˈβɾi.as pi.tuˈfa.ðo] (él/ella/Ud.)   habría pitufado [a.ˈβɾi.a pi.tuˈfa.ðo] (nosotros-as)   habríamos pitufado [a.ˈβɾi.a.mos pi.tuˈfa.ðo] (vosotros-as/os)   habríais pitufado [a.ˈβɾi.ajs pi.tuˈfa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían pitufado [a.ˈβɾi.an pi.tuˈfa.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   pitufe [pi.ˈtu.fe] (tú/vos)  ou (vos)   pitufes  pitufés [pi.ˈtu.fes] [pi.tuˈfes] (él/ella/Ud.)   pitufe [pi.ˈtu.fe] (nosostros-as)   pitufemos [pi.tuˈfe.mos] (vosostros-as/os)   pituféis [pi.tuˈfei̯s] (ellos-as/Uds.)   pitufen [pi.ˈtu.fen]	Passé composé (yo)   haya pitufado [ˈa.ja pi.tuˈfa.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas pitufado  hayás pitufado [ˈa.jas pi.tuˈfa.ðo] [a.ˈjas pi.tuˈfa.ðo] (él/ella/Ud.)   haya pitufado [ˈa.ja pi.tuˈfa.ðo] (nosotros-as)   hayamos pitufado [a.ˈja.mos pi.tuˈfa.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis pitufado [a.ˈjajs pi.tuˈfa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan pitufado [ˈa.jan pi.tuˈfa.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   pitufara [pi.tuˈfa.ɾa] (tú/vos)   pitufaras [pi.tuˈfa.ɾas] (él/ella/Ud.)   pitufara [pi.tuˈfa.ɾa] (nosostros-as)   pitufáramos [pi.tuˈfa.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   pitufarais [pi.tuˈfa.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   pitufaran [pi.tuˈfa.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera pitufado [u.ˈβje.ɾa pi.tuˈfa.ðo] (tú/vos)   hubieras pitufado [u.ˈβje.ɾas pi.tuˈfa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera pitufado [u.ˈβje.ɾa pi.tuˈfa.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos pitufado [u.ˈβje.ɾa.mos pi.tuˈfa.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais pitufado [u.ˈβje.ɾajs pi.tuˈfa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran pitufado [u.ˈβje.ɾan pi.tuˈfa.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   pitufase [pi.tuˈfa.se] (tú/vos)   pitufases [pi.tuˈfa.ses] (él/ella/Ud.)   pitufase [pi.tuˈfa.se] (nosostros-as)   pitufásemos [pi.tuˈfa.se.mos] (vosostros-as/os)   pitufaseis [pi.tuˈfa.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   pitufasen [pi.tuˈfa.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese pitufado [u.ˈβje.se pi.tuˈfa.ðo] (tú/vos)   hubieses pitufado [u.ˈβje.ses pi.tuˈfa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese pitufado [u.ˈβje.se pi.tuˈfa.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos pitufado [u.ˈβje.se.mos pi.tuˈfa.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis pitufado [u.ˈβje.sejs pi.tuˈfa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen pitufado [u.ˈβje.sen pi.tuˈfa.ðo]
Futur (yo)   pitufare [pi.tuˈfa.ɾe] (tú/vos)   pitufares [pi.tuˈfa.ɾes] (él/ella/Ud.)   pitufare [pi.tuˈfa.ɾe] (nosostros-as)   pitufáremos [pi.tuˈfa.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   pitufareis [pi.tuˈfa.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   pitufaren [pi.tuˈfa.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere pitufado [u.ˈβje.ɾe pi.tuˈfa.ðo] (tú/vos)   hubieres pitufado [u.ˈβje.ɾes pi.tuˈfa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere pitufado [u.ˈβje.ɾe pi.tuˈfa.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos pitufado [u.ˈβje.ɾe.mos pi.tuˈfa.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis pitufado [u.ˈβje.ɾejs pi.tuˈfa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren pitufado [u.ˈβje.ɾen pi.tuˈfa.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   pitufa  pitufá [piˈtu.fa] [pi.tuˈfa] (usted)   pitufe [piˈtu.fe] (nosostros-as)   pitufemos [pi.tuˈfe.mos] (vosostros-as)   pitufad [pi.tuˈfað] (ustedes)   pitufen [piˈtu.fen]