Conjugaison:français/apériter

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
apériter
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de apériter, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ apérite \ʒ‿ a.pe.ʁit\
tu  apérites \ty  a.pe.ʁit\
il/elle/on  apérite \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.pe.ʁit\
nous  apéritons \nu.z‿ a.pe.ʁi.tɔ̃\
vous  apéritez \vu.z‿ a.pe.ʁi.te\
ils/elles  apéritent \[il/ɛl].z‿ a.pe.ʁit\
Passé composé
j’ai  apérité  \ʒ‿e a.pe.ʁi.te\
tu as  apérité  \ty a.z‿a.pe.ʁi.te\
il/elle/on a  apérité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.a.pe.ʁi.te\
nous avons  apérité  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿a.pe.ʁi.te\
vous avez  apérité  \vu.z‿a.ve.z‿a.pe.ʁi.te\
ils/elles ont  apérité  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿a.pe.ʁi.te\
Imparfait
j’ apéritais \ʒ‿ a.pe.ʁi.tɛ\
tu  apéritais \ty  a.pe.ʁi.tɛ\
il/elle/on  apéritait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.pe.ʁi.tɛ\
nous  apéritions \nu.z‿ a.pe.ʁi.tjɔ̃\
vous  apéritiez \vu.z‿ a.pe.ʁi.tje\
ils/elles  apéritaient \[il/ɛl].z‿ a.pe.ʁi.tɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  apérité  \ʒ‿a.vɛ.z‿a.pe.ʁi.te\
tu avais  apérité  \ty a.vɛ.z‿a.pe.ʁi.te\
il/elle/on avait  apérité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿a.pe.ʁi.te\
nous avions  apérité  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿a.pe.ʁi.te\
vous aviez  apérité  \vu.z‿a.vje.z‿a.pe.ʁi.te\
ils/elles avaient  apérité  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿a.pe.ʁi.te\
Passé simple
j’ apéritai \ʒ‿ a.pe.ʁi.te\
tu  apéritas \ty  a.pe.ʁi.ta\
il/elle/on  apérita \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.pe.ʁi.ta\
nous  apéritâmes \nu.z‿ a.pe.ʁi.tam\
vous  apéritâtes \vu.z‿ a.pe.ʁi.tat\
ils/elles  apéritèrent \[il/ɛl].z‿ a.pe.ʁi.tɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  apérité  \ʒ‿y.z‿a.pe.ʁi.te\
tu eus  apérité  \ty y.z‿a.pe.ʁi.te\
il/elle/on eut  apérité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.pe.ʁi.te\
nous eûmes  apérité  \nu.z‿ym.z‿a.pe.ʁi.te\
vous eûtes  apérité  \vu.z‿yt.z‿a.pe.ʁi.te\
ils/elles eurent  apérité  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿a.pe.ʁi.te\
Futur simple
j’ apériterai \ʒ‿ a.pe.ʁi.t(ə.)ʁe\
tu  apériteras \ty  a.pe.ʁi.t(ə.)ʁa\
il/elle/on  apéritera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.pe.ʁi.t(ə.)ʁa\
nous  apériterons \nu.z‿ a.pe.ʁi.t(ə.)ʁɔ̃\
vous  apériterez \vu.z‿ a.pe.ʁi.t(ə.)ʁe\
ils/elles  apériteront \[il/ɛl].z‿ a.pe.ʁi.t(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  apérité  \ʒ‿o.ʁe a.pe.ʁi.te\
tu auras  apérité  \ty o.ʁa.z‿a.pe.ʁi.te\
il/elle/on aura  apérité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa a.pe.ʁi.te\
nous aurons  apérité  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿a.pe.ʁi.te\
vous aurez  apérité  \vu.z‿o.ʁe.z‿a.pe.ʁi.te\
ils/elles auront  apérité  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿a.pe.ʁi.te\

Subjonctif

Présent
que j’ apérite \kə ʒ‿ a.pe.ʁit\
que tu  apérites \kə ty  a.pe.ʁit\
qu’il/elle/on  apérite \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.pe.ʁit\
que nous  apéritions \kə nu.z‿ a.pe.ʁi.tjɔ̃\
que vous  apéritiez \kə vu.z‿ a.pe.ʁi.tje\
qu’ils/elles  apéritent \k‿[il/ɛl].z‿ a.pe.ʁit\
Passé
que j’aie  apérité  \kə ʒ‿ɛ a.pe.ʁi.te\
que tu aies  apérité  \kə ty ɛ.z‿a.pe.ʁi.te\
qu’il/elle/on ait  apérité  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿a.pe.ʁi.te\
que nous ayons  apérité  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿a.pe.ʁi.te\
que vous ayez  apérité  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿a.pe.ʁi.te\
qu’ils/elles aient  apérité  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿a.pe.ʁi.te\
Imparfait
que j’ apéritasse \kə ʒ‿ a.pe.ʁi.tas\
que tu  apéritasses \kə ty  a.pe.ʁi.tas\
qu’il/elle/on  apéritât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.pe.ʁi.ta\
que nous  apéritassions \kə nu.z‿ a.pe.ʁi.ta.sjɔ̃\
que vous  apéritassiez \kə vu.z‿ a.pe.ʁi.ta.sje\
qu’ils/elles  apéritassent \k‿[il/ɛl].z‿ a.pe.ʁi.tas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  apérité  \kə ʒ‿ys a.pe.ʁi.te\
que tu eusses  apérité  \kə ty ys.z‿a.pe.ʁi.te\
qu’il/elle/on eût  apérité  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.pe.ʁi.te\
que nous eussions  apérité  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿a.pe.ʁi.te\
que vous eussiez  apérité  \kə vu.z‿y.sje.z‿a.pe.ʁi.te\
qu’ils/elles eussent  apérité  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿a.pe.ʁi.te\

Conditionnel

Impératif

Présent
  apérite  \a.pe.ʁit\
  apéritons  \a.pe.ʁi.tɔ̃\
  apéritez  \a.pe.ʁi.te\
Passé
 aie  apérité   \ɛ a.pe.ʁi.te\ 
 ayons  apérité   \ɛ.jɔ̃.z‿a.pe.ʁi.te\ 
 ayez  apérité   \ɛ.je.z‿a.pe.ʁi.te\