Conjugaison:français/aposterioriser

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
aposterioriser
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de aposterioriser, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ aposteriorise \ʒ‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁiz\
tu  aposteriorises \ty  a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁiz\
il/elle/on  aposteriorise \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁiz\
nous  aposteriorisons \nu.z‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.zɔ̃\
vous  aposteriorisez \vu.z‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
ils/elles  aposteriorisent \[il/ɛl].z‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁiz\
Passé composé
j’ai  aposteriorisé  \ʒ‿e a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
tu as  aposteriorisé  \ty a.z‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
il/elle/on a  aposteriorisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
nous avons  aposteriorisé  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
vous avez  aposteriorisé  \vu.z‿a.ve.z‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
ils/elles ont  aposteriorisé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
Imparfait
j’ aposteriorisais \ʒ‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.zɛ\
tu  aposteriorisais \ty  a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.zɛ\
il/elle/on  aposteriorisait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.zɛ\
nous  aposteriorisions \nu.z‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.zjɔ̃\
vous  aposteriorisiez \vu.z‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.zje\
ils/elles  aposteriorisaient \[il/ɛl].z‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.zɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  aposteriorisé  \ʒ‿a.vɛ.z‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
tu avais  aposteriorisé  \ty a.vɛ.z‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
il/elle/on avait  aposteriorisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
nous avions  aposteriorisé  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
vous aviez  aposteriorisé  \vu.z‿a.vje.z‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
ils/elles avaient  aposteriorisé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
Passé simple
j’ aposteriorisai \ʒ‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
tu  aposteriorisas \ty  a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.za\
il/elle/on  aposteriorisa \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.za\
nous  aposteriorisâmes \nu.z‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.zam\
vous  aposteriorisâtes \vu.z‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.zat\
ils/elles  aposteriorisèrent \[il/ɛl].z‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.zɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  aposteriorisé  \ʒ‿y.z‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
tu eus  aposteriorisé  \ty y.z‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
il/elle/on eut  aposteriorisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
nous eûmes  aposteriorisé  \nu.z‿ym.z‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
vous eûtes  aposteriorisé  \vu.z‿yt.z‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
ils/elles eurent  aposteriorisé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
Futur simple
j’ aposterioriserai \ʒ‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.z(ə.)ʁe\
tu  aposterioriseras \ty  a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.z(ə.)ʁa\
il/elle/on  aposteriorisera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.z(ə.)ʁa\
nous  aposterioriserons \nu.z‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.z(ə.)ʁɔ̃\
vous  aposterioriserez \vu.z‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.z(ə.)ʁe\
ils/elles  aposterioriseront \[il/ɛl].z‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.z(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  aposteriorisé  \ʒ‿o.ʁe a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
tu auras  aposteriorisé  \ty o.ʁa.z‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
il/elle/on aura  aposteriorisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
nous aurons  aposteriorisé  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
vous aurez  aposteriorisé  \vu.z‿o.ʁe.z‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
ils/elles auront  aposteriorisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\

Subjonctif

Présent
que j’ aposteriorise \kə ʒ‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁiz\
que tu  aposteriorises \kə ty  a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁiz\
qu’il/elle/on  aposteriorise \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁiz\
que nous  aposteriorisions \kə nu.z‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.zjɔ̃\
que vous  aposteriorisiez \kə vu.z‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.zje\
qu’ils/elles  aposteriorisent \k‿[il/ɛl].z‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁiz\
Passé
que j’aie  aposteriorisé  \kə ʒ‿ɛ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
que tu aies  aposteriorisé  \kə ty ɛ.z‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
qu’il/elle/on ait  aposteriorisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
que nous ayons  aposteriorisé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
que vous ayez  aposteriorisé  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
qu’ils/elles aient  aposteriorisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
Imparfait
que j’ aposteriorisasse \kə ʒ‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.zas\
que tu  aposteriorisasses \kə ty  a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.zas\
qu’il/elle/on  aposteriorisât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.za\
que nous  aposteriorisassions \kə nu.z‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.za.sjɔ̃\
que vous  aposteriorisassiez \kə vu.z‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.za.sje\
qu’ils/elles  aposteriorisassent \k‿[il/ɛl].z‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.zas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  aposteriorisé  \kə ʒ‿ys a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
que tu eusses  aposteriorisé  \kə ty ys.z‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
qu’il/elle/on eût  aposteriorisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
que nous eussions  aposteriorisé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
que vous eussiez  aposteriorisé  \kə vu.z‿y.sje.z‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
qu’ils/elles eussent  aposteriorisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\

Conditionnel

Présent
j’ aposterioriserais \ʒ‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.z(ə.)ʁɛ\
tu  aposterioriserais \ty  a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.z(ə.)ʁɛ\
il/elle/on  aposterioriserait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.z(ə.)ʁɛ\
nous  aposterioriserions \nu.z‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.zə.ʁjɔ̃\
vous  aposterioriseriez \vu.z‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.zə.ʁje\
ils/elles  aposterioriseraient \[il/ɛl].z‿ a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.z(ə.)ʁɛ\
Passé
j’aurais  aposteriorisé  \ʒ‿o.ʁɛ.z‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
tu aurais  aposteriorisé  \ty o.ʁɛ.z‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
il/elle/on aurait  aposteriorisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁɛ.t‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
nous aurions  aposteriorisé  \nu.z‿o.ʁjɔ̃.z‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
vous auriez  aposteriorisé  \vu.z‿o.ʁje.z‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\
ils/elles auraient  aposteriorisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɛ.t‿a.pɔs.te.ʁjɔ.ʁi.ze\

Impératif