Conjugaison:français/berlinguer

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
berlinguer
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de berlinguer, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  berlingue \ʒə  bɛʁ.lɛ̃ɡ\
tu  berlingues \ty  bɛʁ.lɛ̃ɡ\
il/elle/on  berlingue \[il/ɛl/ɔ̃]  bɛʁ.lɛ̃ɡ\
nous  berlinguons \nu  bɛʁ.lɛ̃.ɡɔ̃\
vous  berlinguez \vu  bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
ils/elles  berlinguent \[il/ɛl]  bɛʁ.lɛ̃ɡ\
Passé composé
j’ai  berlingué  \ʒ‿e bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
tu as  berlingué  \ty a bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
il/elle/on a  berlingué  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
nous avons  berlingué  \nu.z‿a.vɔ̃ bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
vous avez  berlingué  \vu.z‿a.ve bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
ils/elles ont  berlingué  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
Imparfait
je  berlinguais \ʒə  bɛʁ.lɛ̃.ɡɛ\
tu  berlinguais \ty  bɛʁ.lɛ̃.ɡɛ\
il/elle/on  berlinguait \[il/ɛl/ɔ̃]  bɛʁ.lɛ̃.ɡɛ\
nous  berlinguions \nu  bɛʁ.lɛ̃.ɡjɔ̃\
vous  berlinguiez \vu  bɛʁ.lɛ̃.ɡje\
ils/elles  berlinguaient \[il/ɛl]  bɛʁ.lɛ̃.ɡɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  berlingué  \ʒ‿a.vɛ bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
tu avais  berlingué  \ty a.vɛ bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
il/elle/on avait  berlingué  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
nous avions  berlingué  \nu.z‿a.vjɔ̃ bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
vous aviez  berlingué  \vu.z‿a.vje bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
ils/elles avaient  berlingué  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
Passé simple
je  berlinguai \ʒə  bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
tu  berlinguas \ty  bɛʁ.lɛ̃.ɡa\
il/elle/on  berlingua \[il/ɛl/ɔ̃]  bɛʁ.lɛ̃.ɡa\
nous  berlinguâmes \nu  bɛʁ.lɛ̃.ɡam\
vous  berlinguâtes \vu  bɛʁ.lɛ̃.ɡat\
ils/elles  berlinguèrent \[il/ɛl]  bɛʁ.lɛ̃.ɡɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  berlingué  \ʒ‿y bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
tu eus  berlingué  \ty y bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
il/elle/on eut  berlingué  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
nous eûmes  berlingué  \nu.z‿ym bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
vous eûtes  berlingué  \vu.z‿yt bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
ils/elles eurent  berlingué  \[i/ɛ]l.z‿yʁ bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
Futur simple
je  berlinguerai \ʒə  bɛʁ.lɛ̃.ɡ(ə.)ʁe\
tu  berlingueras \ty  bɛʁ.lɛ̃.ɡ(ə.)ʁa\
il/elle/on  berlinguera \[il/ɛl/ɔ̃]  bɛʁ.lɛ̃.ɡ(ə.)ʁa\
nous  berlinguerons \nu  bɛʁ.lɛ̃.ɡ(ə.)ʁɔ̃\
vous  berlinguerez \vu  bɛʁ.lɛ̃.ɡ(ə.)ʁe\
ils/elles  berlingueront \[il/ɛl]  bɛʁ.lɛ̃.ɡ(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  berlingué  \ʒ‿o.ʁe bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
tu auras  berlingué  \ty o.ʁa bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
il/elle/on aura  berlingué  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
nous aurons  berlingué  \nu.z‿o.ʁɔ̃ bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
vous aurez  berlingué  \vu.z‿o.ʁe bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
ils/elles auront  berlingué  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ bɛʁ.lɛ̃.ɡe\

Subjonctif

Présent
que je  berlingue \kə ʒə  bɛʁ.lɛ̃ɡ\
que tu  berlingues \kə ty  bɛʁ.lɛ̃ɡ\
qu’il/elle/on  berlingue \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  bɛʁ.lɛ̃ɡ\
que nous  berlinguions \kə nu  bɛʁ.lɛ̃.ɡjɔ̃\
que vous  berlinguiez \kə vu  bɛʁ.lɛ̃.ɡje\
qu’ils/elles  berlinguent \k‿[il/ɛl]  bɛʁ.lɛ̃ɡ\
Passé
que j’aie  berlingué  \kə ʒ‿ɛ bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
que tu aies  berlingué  \kə ty ɛ bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
qu’il/elle/on ait  berlingué  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
que nous ayons  berlingué  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
que vous ayez  berlingué  \kə vu.z‿ɛ.je bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
qu’ils/elles aient  berlingué  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
Imparfait
que je  berlinguasse \kə ʒə  bɛʁ.lɛ̃.ɡas\
que tu  berlinguasses \kə ty  bɛʁ.lɛ̃.ɡas\
qu’il/elle/on  berlinguât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  bɛʁ.lɛ̃.ɡa\
que nous  berlinguassions \kə nu  bɛʁ.lɛ̃.ɡa.sjɔ̃\
que vous  berlinguassiez \kə vu  bɛʁ.lɛ̃.ɡa.sje\
qu’ils/elles  berlinguassent \k‿[il/ɛl]  bɛʁ.lɛ̃.ɡas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  berlingué  \kə ʒ‿ys bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
que tu eusses  berlingué  \kə ty ys bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
qu’il/elle/on eût  berlingué  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
que nous eussions  berlingué  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
que vous eussiez  berlingué  \kə vu.z‿y.sje bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
qu’ils/elles eussent  berlingué  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys bɛʁ.lɛ̃.ɡe\

Conditionnel

Impératif

Présent
  berlingue  \bɛʁ.lɛ̃ɡ\
  berlinguons  \bɛʁ.lɛ̃.ɡɔ̃\
  berlinguez  \bɛʁ.lɛ̃.ɡe\
Passé
 aie  berlingué   \ɛ bɛʁ.lɛ̃.ɡe\ 
 ayons  berlingué   \ɛ.jɔ̃ bɛʁ.lɛ̃.ɡe\ 
 ayez  berlingué   \ɛ.je bɛʁ.lɛ̃.ɡe\