Conjugaison:français/bordailler

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
bordailler
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1-iller}}

Conjugaison de bordailler, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.



Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  bordaille \ʒə  bɔʁ.daj\
tu  bordailles \ty  bɔʁ.daj\
il/elle/on  bordaille \[il/ɛl/ɔ̃]  bɔʁ.daj\
nous  bordaillons \nu  bɔʁ.da.jɔ̃\
vous  bordaillez \vu  bɔʁ.da.je\
ils/elles  bordaillent \[il/ɛl]  bɔʁ.daj\
Passé composé
j’ai  bordaillé  \ʒ‿e bɔʁ.da.je\
tu as  bordaillé  \ty a bɔʁ.da.je\
il/elle/on a  bordaillé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a bɔʁ.da.je\
nous avons  bordaillé  \nu.z‿a.vɔ̃ bɔʁ.da.je\
vous avez  bordaillé  \vu.z‿a.ve bɔʁ.da.je\
ils/elles ont  bordaillé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ bɔʁ.da.je\
Imparfait
je  bordaillais \ʒə  bɔʁ.da.jɛ\
tu  bordaillais \ty  bɔʁ.da.jɛ\
il/elle/on  bordaillait \[il/ɛl/ɔ̃]  bɔʁ.da.jɛ\
nous  bordaillions \nu  bɔʁ.daj.jɔ̃\
vous  bordailliez \vu  bɔʁ.daj.je\
ils/elles  bordaillaient \[il/ɛl]  bɔʁ.da.jɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  bordaillé  \ʒ‿a.vɛ bɔʁ.da.je\
tu avais  bordaillé  \ty a.vɛ bɔʁ.da.je\
il/elle/on avait  bordaillé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ bɔʁ.da.je\
nous avions  bordaillé  \nu.z‿a.vjɔ̃ bɔʁ.da.je\
vous aviez  bordaillé  \vu.z‿a.vje bɔʁ.da.je\
ils/elles avaient  bordaillé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ bɔʁ.da.je\
Passé simple
je  bordaillai \ʒə  bɔʁ.da.je\
tu  bordaillas \ty  bɔʁ.da.ja\
il/elle/on  bordailla \[il/ɛl/ɔ̃]  bɔʁ.da.ja\
nous  bordaillâmes \nu  bɔʁ.da.jam\
vous  bordaillâtes \vu  bɔʁ.da.jat\
ils/elles  bordaillèrent \[il/ɛl]  bɔʁ.da.jɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  bordaillé  \ʒ‿y bɔʁ.da.je\
tu eus  bordaillé  \ty y bɔʁ.da.je\
il/elle/on eut  bordaillé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y bɔʁ.da.je\
nous eûmes  bordaillé  \nu.z‿ym bɔʁ.da.je\
vous eûtes  bordaillé  \vu.z‿yt bɔʁ.da.je\
ils/elles eurent  bordaillé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ bɔʁ.da.je\
Futur simple
je  bordaillerai \ʒə  bɔʁ.daj(ə.)ʁe\
tu  bordailleras \ty  bɔʁ.daj(ə.)ʁa\
il/elle/on  bordaillera \[il/ɛl/ɔ̃]  bɔʁ.daj(ə.)ʁa\
nous  bordaillerons \nu  bɔʁ.daj(ə.)ʁɔ̃\
vous  bordaillerez \vu  bɔʁ.daj(ə.)ʁe\
ils/elles  bordailleront \[il/ɛl]  bɔʁ.daj(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  bordaillé  \ʒ‿o.ʁe bɔʁ.da.je\
tu auras  bordaillé  \ty o.ʁa bɔʁ.da.je\
il/elle/on aura  bordaillé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa bɔʁ.da.je\
nous aurons  bordaillé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ bɔʁ.da.je\
vous aurez  bordaillé  \vu.z‿o.ʁe bɔʁ.da.je\
ils/elles auront  bordaillé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ bɔʁ.da.je\

Subjonctif

Présent
que je  bordaille \kə ʒə  bɔʁ.daj\
que tu  bordailles \kə ty  bɔʁ.daj\
qu’il/elle/on  bordaille \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  bɔʁ.daj\
que nous  bordaillions \kə nu  bɔʁ.daj.jɔ̃\
que vous  bordailliez \kə vu  bɔʁ.daj.je\
qu’ils/elles  bordaillent \k‿[il/ɛl]  bɔʁ.daj\
Passé
que j’aie  bordaillé  \kə ʒ‿ɛ bɔʁ.da.je\
que tu aies  bordaillé  \kə ty ɛ bɔʁ.da.je\
qu’il/elle/on ait  bordaillé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ bɔʁ.da.je\
que nous ayons  bordaillé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ bɔʁ.da.je\
que vous ayez  bordaillé  \kə vu.z‿ɛ.je bɔʁ.da.je\
qu’ils/elles aient  bordaillé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ bɔʁ.da.je\
Imparfait
que je  bordaillasse \kə ʒə  bɔʁ.da.jas\
que tu  bordaillasses \kə ty  bɔʁ.da.jas\
qu’il/elle/on  bordaillât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  bɔʁ.da.ja\
que nous  bordaillassions \kə nu  bɔʁ.da.ja.sjɔ̃\
que vous  bordaillassiez \kə vu  bɔʁ.da.ja.sje\
qu’ils/elles  bordaillassent \k‿[il/ɛl]  bɔʁ.da.jas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  bordaillé  \kə ʒ‿ys bɔʁ.da.je\
que tu eusses  bordaillé  \kə ty ys bɔʁ.da.je\
qu’il/elle/on eût  bordaillé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y bɔʁ.da.je\
que nous eussions  bordaillé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ bɔʁ.da.je\
que vous eussiez  bordaillé  \kə vu.z‿y.sje bɔʁ.da.je\
qu’ils/elles eussent  bordaillé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys bɔʁ.da.je\

Conditionnel

Impératif

Présent
  bordaille  \bɔʁ.daj\
  bordaillons  \bɔʁ.da.jɔ̃\
  bordaillez  \bɔʁ.da.je\
Passé
 aie  bordaillé   \ɛ bɔʁ.da.je\ 
 ayons  bordaillé   \ɛ.jɔ̃ bɔʁ.da.je\ 
 ayez  bordaillé   \ɛ.je bɔʁ.da.je\