Conjugaison:français/désanagrammer

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
désanagrammer
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de désanagrammer, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  désanagramme \ʒə  de.za.na.ɡʁam\
tu  désanagrammes \ty  de.za.na.ɡʁam\
il/elle/on  désanagramme \[il/ɛl/ɔ̃]  de.za.na.ɡʁam\
nous  désanagrammons \nu  de.za.na.ɡʁa.mɔ̃\
vous  désanagrammez \vu  de.za.na.ɡʁa.me\
ils/elles  désanagramment \[il/ɛl]  de.za.na.ɡʁam\
Passé composé
j’ai  désanagrammé  \ʒ‿e de.za.na.ɡʁa.me\
tu as  désanagrammé  \ty a de.za.na.ɡʁa.me\
il/elle/on a  désanagrammé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a de.za.na.ɡʁa.me\
nous avons  désanagrammé  \nu.z‿a.vɔ̃ de.za.na.ɡʁa.me\
vous avez  désanagrammé  \vu.z‿a.ve de.za.na.ɡʁa.me\
ils/elles ont  désanagrammé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ de.za.na.ɡʁa.me\
Imparfait
je  désanagrammais \ʒə  de.za.na.ɡʁa.mɛ\
tu  désanagrammais \ty  de.za.na.ɡʁa.mɛ\
il/elle/on  désanagrammait \[il/ɛl/ɔ̃]  de.za.na.ɡʁa.mɛ\
nous  désanagrammions \nu  de.za.na.ɡʁa.mjɔ̃\
vous  désanagrammiez \vu  de.za.na.ɡʁa.mje\
ils/elles  désanagrammaient \[il/ɛl]  de.za.na.ɡʁa.mɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  désanagrammé  \ʒ‿a.vɛ de.za.na.ɡʁa.me\
tu avais  désanagrammé  \ty a.vɛ de.za.na.ɡʁa.me\
il/elle/on avait  désanagrammé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ de.za.na.ɡʁa.me\
nous avions  désanagrammé  \nu.z‿a.vjɔ̃ de.za.na.ɡʁa.me\
vous aviez  désanagrammé  \vu.z‿a.vje de.za.na.ɡʁa.me\
ils/elles avaient  désanagrammé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ de.za.na.ɡʁa.me\
Passé simple
je  désanagrammai \ʒə  de.za.na.ɡʁa.me\
tu  désanagrammas \ty  de.za.na.ɡʁa.ma\
il/elle/on  désanagramma \[il/ɛl/ɔ̃]  de.za.na.ɡʁa.ma\
nous  désanagrammâmes \nu  de.za.na.ɡʁa.mam\
vous  désanagrammâtes \vu  de.za.na.ɡʁa.mat\
ils/elles  désanagrammèrent \[il/ɛl]  de.za.na.ɡʁa.mɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  désanagrammé  \ʒ‿y de.za.na.ɡʁa.me\
tu eus  désanagrammé  \ty y de.za.na.ɡʁa.me\
il/elle/on eut  désanagrammé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y de.za.na.ɡʁa.me\
nous eûmes  désanagrammé  \nu.z‿ym de.za.na.ɡʁa.me\
vous eûtes  désanagrammé  \vu.z‿yt de.za.na.ɡʁa.me\
ils/elles eurent  désanagrammé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ de.za.na.ɡʁa.me\
Futur simple
je  désanagrammerai \ʒə  de.za.na.ɡʁa.m(ə.)ʁe\
tu  désanagrammeras \ty  de.za.na.ɡʁa.m(ə.)ʁa\
il/elle/on  désanagrammera \[il/ɛl/ɔ̃]  de.za.na.ɡʁa.m(ə.)ʁa\
nous  désanagrammerons \nu  de.za.na.ɡʁa.m(ə.)ʁɔ̃\
vous  désanagrammerez \vu  de.za.na.ɡʁa.m(ə.)ʁe\
ils/elles  désanagrammeront \[il/ɛl]  de.za.na.ɡʁa.m(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  désanagrammé  \ʒ‿o.ʁe de.za.na.ɡʁa.me\
tu auras  désanagrammé  \ty o.ʁa de.za.na.ɡʁa.me\
il/elle/on aura  désanagrammé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa de.za.na.ɡʁa.me\
nous aurons  désanagrammé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ de.za.na.ɡʁa.me\
vous aurez  désanagrammé  \vu.z‿o.ʁe de.za.na.ɡʁa.me\
ils/elles auront  désanagrammé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ de.za.na.ɡʁa.me\

Subjonctif

Présent
que je  désanagramme \kə ʒə  de.za.na.ɡʁam\
que tu  désanagrammes \kə ty  de.za.na.ɡʁam\
qu’il/elle/on  désanagramme \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  de.za.na.ɡʁam\
que nous  désanagrammions \kə nu  de.za.na.ɡʁa.mjɔ̃\
que vous  désanagrammiez \kə vu  de.za.na.ɡʁa.mje\
qu’ils/elles  désanagramment \k‿[il/ɛl]  de.za.na.ɡʁam\
Passé
que j’aie  désanagrammé  \kə ʒ‿ɛ de.za.na.ɡʁa.me\
que tu aies  désanagrammé  \kə ty ɛ de.za.na.ɡʁa.me\
qu’il/elle/on ait  désanagrammé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ de.za.na.ɡʁa.me\
que nous ayons  désanagrammé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ de.za.na.ɡʁa.me\
que vous ayez  désanagrammé  \kə vu.z‿ɛ.je de.za.na.ɡʁa.me\
qu’ils/elles aient  désanagrammé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ de.za.na.ɡʁa.me\
Imparfait
que je  désanagrammasse \kə ʒə  de.za.na.ɡʁa.mas\
que tu  désanagrammasses \kə ty  de.za.na.ɡʁa.mas\
qu’il/elle/on  désanagrammât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  de.za.na.ɡʁa.ma\
que nous  désanagrammassions \kə nu  de.za.na.ɡʁa.ma.sjɔ̃\
que vous  désanagrammassiez \kə vu  de.za.na.ɡʁa.ma.sje\
qu’ils/elles  désanagrammassent \k‿[il/ɛl]  de.za.na.ɡʁa.mas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  désanagrammé  \kə ʒ‿ys de.za.na.ɡʁa.me\
que tu eusses  désanagrammé  \kə ty ys de.za.na.ɡʁa.me\
qu’il/elle/on eût  désanagrammé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y de.za.na.ɡʁa.me\
que nous eussions  désanagrammé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ de.za.na.ɡʁa.me\
que vous eussiez  désanagrammé  \kə vu.z‿y.sje de.za.na.ɡʁa.me\
qu’ils/elles eussent  désanagrammé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys de.za.na.ɡʁa.me\

Conditionnel

Présent
je  désanagrammerais \ʒə  de.za.na.ɡʁa.m(ə.)ʁɛ\
tu  désanagrammerais \ty  de.za.na.ɡʁa.m(ə.)ʁɛ\
il/elle/on  désanagrammerait \[il/ɛl/ɔ̃]  de.za.na.ɡʁa.m(ə.)ʁɛ\
nous  désanagrammerions \nu  de.za.na.ɡʁa.mə.ʁjɔ̃\
vous  désanagrammeriez \vu  de.za.na.ɡʁa.mə.ʁje\
ils/elles  désanagrammeraient \[il/ɛl]  de.za.na.ɡʁa.m(ə.)ʁɛ\
Passé
j’aurais  désanagrammé  \ʒ‿o.ʁɛ de.za.na.ɡʁa.me\
tu aurais  désanagrammé  \ty o.ʁɛ de.za.na.ɡʁa.me\
il/elle/on aurait  désanagrammé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁɛ de.za.na.ɡʁa.me\
nous aurions  désanagrammé  \nu.z‿o.ʁjɔ̃ de.za.na.ɡʁa.me\
vous auriez  désanagrammé  \vu.z‿o.ʁje de.za.na.ɡʁa.me\
ils/elles auraient  désanagrammé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɛ de.za.na.ɡʁa.me\

Impératif

Présent
  désanagramme  \de.za.na.ɡʁam\
  désanagrammons  \de.za.na.ɡʁa.mɔ̃\
  désanagrammez  \de.za.na.ɡʁa.me\
Passé
 aie  désanagrammé   \ɛ de.za.na.ɡʁa.me\ 
 ayons  désanagrammé   \ɛ.jɔ̃ de.za.na.ɡʁa.me\ 
 ayez  désanagrammé   \ɛ.je de.za.na.ɡʁa.me\