Conjugaison:français/désensoutaner

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
désensoutaner
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de désensoutaner, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  désensoutane \ʒə  de.zɑ̃.su.tan\
tu  désensoutanes \ty  de.zɑ̃.su.tan\
il/elle/on  désensoutane \[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɑ̃.su.tan\
nous  désensoutanons \nu  de.zɑ̃.su.ta.nɔ̃\
vous  désensoutanez \vu  de.zɑ̃.su.ta.ne\
ils/elles  désensoutanent \[il/ɛl]  de.zɑ̃.su.tan\
Passé composé
j’ai  désensoutané  \ʒ‿e de.zɑ̃.su.ta.ne\
tu as  désensoutané  \ty a de.zɑ̃.su.ta.ne\
il/elle/on a  désensoutané  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a de.zɑ̃.su.ta.ne\
nous avons  désensoutané  \nu.z‿a.vɔ̃ de.zɑ̃.su.ta.ne\
vous avez  désensoutané  \vu.z‿a.ve de.zɑ̃.su.ta.ne\
ils/elles ont  désensoutané  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ de.zɑ̃.su.ta.ne\
Imparfait
je  désensoutanais \ʒə  de.zɑ̃.su.ta.nɛ\
tu  désensoutanais \ty  de.zɑ̃.su.ta.nɛ\
il/elle/on  désensoutanait \[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɑ̃.su.ta.nɛ\
nous  désensoutanions \nu  de.zɑ̃.su.ta.njɔ̃\
vous  désensoutaniez \vu  de.zɑ̃.su.ta.nje\
ils/elles  désensoutanaient \[il/ɛl]  de.zɑ̃.su.ta.nɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  désensoutané  \ʒ‿a.vɛ de.zɑ̃.su.ta.ne\
tu avais  désensoutané  \ty a.vɛ de.zɑ̃.su.ta.ne\
il/elle/on avait  désensoutané  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ de.zɑ̃.su.ta.ne\
nous avions  désensoutané  \nu.z‿a.vjɔ̃ de.zɑ̃.su.ta.ne\
vous aviez  désensoutané  \vu.z‿a.vje de.zɑ̃.su.ta.ne\
ils/elles avaient  désensoutané  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ de.zɑ̃.su.ta.ne\
Passé simple
je  désensoutanai \ʒə  de.zɑ̃.su.ta.ne\
tu  désensoutanas \ty  de.zɑ̃.su.ta.na\
il/elle/on  désensoutana \[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɑ̃.su.ta.na\
nous  désensoutanâmes \nu  de.zɑ̃.su.ta.nam\
vous  désensoutanâtes \vu  de.zɑ̃.su.ta.nat\
ils/elles  désensoutanèrent \[il/ɛl]  de.zɑ̃.su.ta.nɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  désensoutané  \ʒ‿y de.zɑ̃.su.ta.ne\
tu eus  désensoutané  \ty y de.zɑ̃.su.ta.ne\
il/elle/on eut  désensoutané  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y de.zɑ̃.su.ta.ne\
nous eûmes  désensoutané  \nu.z‿ym de.zɑ̃.su.ta.ne\
vous eûtes  désensoutané  \vu.z‿yt de.zɑ̃.su.ta.ne\
ils/elles eurent  désensoutané  \[i/ɛ]l.z‿yʁ de.zɑ̃.su.ta.ne\
Futur simple
je  désensoutanerai \ʒə  de.zɑ̃.su.ta.n(ə.)ʁe\
tu  désensoutaneras \ty  de.zɑ̃.su.ta.n(ə.)ʁa\
il/elle/on  désensoutanera \[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɑ̃.su.ta.n(ə.)ʁa\
nous  désensoutanerons \nu  de.zɑ̃.su.ta.n(ə.)ʁɔ̃\
vous  désensoutanerez \vu  de.zɑ̃.su.ta.n(ə.)ʁe\
ils/elles  désensoutaneront \[il/ɛl]  de.zɑ̃.su.ta.n(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  désensoutané  \ʒ‿o.ʁe de.zɑ̃.su.ta.ne\
tu auras  désensoutané  \ty o.ʁa de.zɑ̃.su.ta.ne\
il/elle/on aura  désensoutané  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa de.zɑ̃.su.ta.ne\
nous aurons  désensoutané  \nu.z‿o.ʁɔ̃ de.zɑ̃.su.ta.ne\
vous aurez  désensoutané  \vu.z‿o.ʁe de.zɑ̃.su.ta.ne\
ils/elles auront  désensoutané  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ de.zɑ̃.su.ta.ne\

Subjonctif

Présent
que je  désensoutane \kə ʒə  de.zɑ̃.su.tan\
que tu  désensoutanes \kə ty  de.zɑ̃.su.tan\
qu’il/elle/on  désensoutane \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɑ̃.su.tan\
que nous  désensoutanions \kə nu  de.zɑ̃.su.ta.njɔ̃\
que vous  désensoutaniez \kə vu  de.zɑ̃.su.ta.nje\
qu’ils/elles  désensoutanent \k‿[il/ɛl]  de.zɑ̃.su.tan\
Passé
que j’aie  désensoutané  \kə ʒ‿ɛ de.zɑ̃.su.ta.ne\
que tu aies  désensoutané  \kə ty ɛ de.zɑ̃.su.ta.ne\
qu’il/elle/on ait  désensoutané  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ de.zɑ̃.su.ta.ne\
que nous ayons  désensoutané  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ de.zɑ̃.su.ta.ne\
que vous ayez  désensoutané  \kə vu.z‿ɛ.je de.zɑ̃.su.ta.ne\
qu’ils/elles aient  désensoutané  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ de.zɑ̃.su.ta.ne\
Imparfait
que je  désensoutanasse \kə ʒə  de.zɑ̃.su.ta.nas\
que tu  désensoutanasses \kə ty  de.zɑ̃.su.ta.nas\
qu’il/elle/on  désensoutanât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɑ̃.su.ta.na\
que nous  désensoutanassions \kə nu  de.zɑ̃.su.ta.na.sjɔ̃\
que vous  désensoutanassiez \kə vu  de.zɑ̃.su.ta.na.sje\
qu’ils/elles  désensoutanassent \k‿[il/ɛl]  de.zɑ̃.su.ta.nas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  désensoutané  \kə ʒ‿ys de.zɑ̃.su.ta.ne\
que tu eusses  désensoutané  \kə ty ys de.zɑ̃.su.ta.ne\
qu’il/elle/on eût  désensoutané  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y de.zɑ̃.su.ta.ne\
que nous eussions  désensoutané  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ de.zɑ̃.su.ta.ne\
que vous eussiez  désensoutané  \kə vu.z‿y.sje de.zɑ̃.su.ta.ne\
qu’ils/elles eussent  désensoutané  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys de.zɑ̃.su.ta.ne\

Conditionnel

Présent
je  désensoutanerais \ʒə  de.zɑ̃.su.ta.n(ə.)ʁɛ\
tu  désensoutanerais \ty  de.zɑ̃.su.ta.n(ə.)ʁɛ\
il/elle/on  désensoutanerait \[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɑ̃.su.ta.n(ə.)ʁɛ\
nous  désensoutanerions \nu  de.zɑ̃.su.ta.nə.ʁjɔ̃\
vous  désensoutaneriez \vu  de.zɑ̃.su.ta.nə.ʁje\
ils/elles  désensoutaneraient \[il/ɛl]  de.zɑ̃.su.ta.n(ə.)ʁɛ\
Passé
j’aurais  désensoutané  \ʒ‿o.ʁɛ de.zɑ̃.su.ta.ne\
tu aurais  désensoutané  \ty o.ʁɛ de.zɑ̃.su.ta.ne\
il/elle/on aurait  désensoutané  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁɛ de.zɑ̃.su.ta.ne\
nous aurions  désensoutané  \nu.z‿o.ʁjɔ̃ de.zɑ̃.su.ta.ne\
vous auriez  désensoutané  \vu.z‿o.ʁje de.zɑ̃.su.ta.ne\
ils/elles auraient  désensoutané  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɛ de.zɑ̃.su.ta.ne\

Impératif

Présent
  désensoutane  \de.zɑ̃.su.tan\
  désensoutanons  \de.zɑ̃.su.ta.nɔ̃\
  désensoutanez  \de.zɑ̃.su.ta.ne\
Passé
 aie  désensoutané   \ɛ de.zɑ̃.su.ta.ne\ 
 ayons  désensoutané   \ɛ.jɔ̃ de.zɑ̃.su.ta.ne\ 
 ayez  désensoutané   \ɛ.je de.zɑ̃.su.ta.ne\