Conjugaison:français/désoccitaniser

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
désoccitaniser
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de désoccitaniser, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  désoccitanise \ʒə  de.zɔk.si.ta.niz\
tu  désoccitanises \ty  de.zɔk.si.ta.niz\
il/elle/on  désoccitanise \[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɔk.si.ta.niz\
nous  désoccitanisons \nu  de.zɔk.si.ta.ni.zɔ̃\
vous  désoccitanisez \vu  de.zɔk.si.ta.ni.ze\
ils/elles  désoccitanisent \[il/ɛl]  de.zɔk.si.ta.niz\
Passé composé
j’ai  désoccitanisé  \ʒ‿e de.zɔk.si.ta.ni.ze\
tu as  désoccitanisé  \ty a de.zɔk.si.ta.ni.ze\
il/elle/on a  désoccitanisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a de.zɔk.si.ta.ni.ze\
nous avons  désoccitanisé  \nu.z‿a.vɔ̃ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
vous avez  désoccitanisé  \vu.z‿a.ve de.zɔk.si.ta.ni.ze\
ils/elles ont  désoccitanisé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
Imparfait
je  désoccitanisais \ʒə  de.zɔk.si.ta.ni.zɛ\
tu  désoccitanisais \ty  de.zɔk.si.ta.ni.zɛ\
il/elle/on  désoccitanisait \[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɔk.si.ta.ni.zɛ\
nous  désoccitanisions \nu  de.zɔk.si.ta.ni.zjɔ̃\
vous  désoccitanisiez \vu  de.zɔk.si.ta.ni.zje\
ils/elles  désoccitanisaient \[il/ɛl]  de.zɔk.si.ta.ni.zɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  désoccitanisé  \ʒ‿a.vɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
tu avais  désoccitanisé  \ty a.vɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
il/elle/on avait  désoccitanisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
nous avions  désoccitanisé  \nu.z‿a.vjɔ̃ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
vous aviez  désoccitanisé  \vu.z‿a.vje de.zɔk.si.ta.ni.ze\
ils/elles avaient  désoccitanisé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
Passé simple
je  désoccitanisai \ʒə  de.zɔk.si.ta.ni.ze\
tu  désoccitanisas \ty  de.zɔk.si.ta.ni.za\
il/elle/on  désoccitanisa \[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɔk.si.ta.ni.za\
nous  désoccitanisâmes \nu  de.zɔk.si.ta.ni.zam\
vous  désoccitanisâtes \vu  de.zɔk.si.ta.ni.zat\
ils/elles  désoccitanisèrent \[il/ɛl]  de.zɔk.si.ta.ni.zɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  désoccitanisé  \ʒ‿y de.zɔk.si.ta.ni.ze\
tu eus  désoccitanisé  \ty y de.zɔk.si.ta.ni.ze\
il/elle/on eut  désoccitanisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y de.zɔk.si.ta.ni.ze\
nous eûmes  désoccitanisé  \nu.z‿ym de.zɔk.si.ta.ni.ze\
vous eûtes  désoccitanisé  \vu.z‿yt de.zɔk.si.ta.ni.ze\
ils/elles eurent  désoccitanisé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
Futur simple
je  désoccitaniserai \ʒə  de.zɔk.si.ta.ni.z(ə.)ʁe\
tu  désoccitaniseras \ty  de.zɔk.si.ta.ni.z(ə.)ʁa\
il/elle/on  désoccitanisera \[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɔk.si.ta.ni.z(ə.)ʁa\
nous  désoccitaniserons \nu  de.zɔk.si.ta.ni.z(ə.)ʁɔ̃\
vous  désoccitaniserez \vu  de.zɔk.si.ta.ni.z(ə.)ʁe\
ils/elles  désoccitaniseront \[il/ɛl]  de.zɔk.si.ta.ni.z(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  désoccitanisé  \ʒ‿o.ʁe de.zɔk.si.ta.ni.ze\
tu auras  désoccitanisé  \ty o.ʁa de.zɔk.si.ta.ni.ze\
il/elle/on aura  désoccitanisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa de.zɔk.si.ta.ni.ze\
nous aurons  désoccitanisé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
vous aurez  désoccitanisé  \vu.z‿o.ʁe de.zɔk.si.ta.ni.ze\
ils/elles auront  désoccitanisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ de.zɔk.si.ta.ni.ze\

Subjonctif

Présent
que je  désoccitanise \kə ʒə  de.zɔk.si.ta.niz\
que tu  désoccitanises \kə ty  de.zɔk.si.ta.niz\
qu’il/elle/on  désoccitanise \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɔk.si.ta.niz\
que nous  désoccitanisions \kə nu  de.zɔk.si.ta.ni.zjɔ̃\
que vous  désoccitanisiez \kə vu  de.zɔk.si.ta.ni.zje\
qu’ils/elles  désoccitanisent \k‿[il/ɛl]  de.zɔk.si.ta.niz\
Passé
que j’aie  désoccitanisé  \kə ʒ‿ɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
que tu aies  désoccitanisé  \kə ty ɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
qu’il/elle/on ait  désoccitanisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
que nous ayons  désoccitanisé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
que vous ayez  désoccitanisé  \kə vu.z‿ɛ.je de.zɔk.si.ta.ni.ze\
qu’ils/elles aient  désoccitanisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
Imparfait
que je  désoccitanisasse \kə ʒə  de.zɔk.si.ta.ni.zas\
que tu  désoccitanisasses \kə ty  de.zɔk.si.ta.ni.zas\
qu’il/elle/on  désoccitanisât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɔk.si.ta.ni.za\
que nous  désoccitanisassions \kə nu  de.zɔk.si.ta.ni.za.sjɔ̃\
que vous  désoccitanisassiez \kə vu  de.zɔk.si.ta.ni.za.sje\
qu’ils/elles  désoccitanisassent \k‿[il/ɛl]  de.zɔk.si.ta.ni.zas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  désoccitanisé  \kə ʒ‿ys de.zɔk.si.ta.ni.ze\
que tu eusses  désoccitanisé  \kə ty ys de.zɔk.si.ta.ni.ze\
qu’il/elle/on eût  désoccitanisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y de.zɔk.si.ta.ni.ze\
que nous eussions  désoccitanisé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
que vous eussiez  désoccitanisé  \kə vu.z‿y.sje de.zɔk.si.ta.ni.ze\
qu’ils/elles eussent  désoccitanisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys de.zɔk.si.ta.ni.ze\

Conditionnel

Présent
je  désoccitaniserais \ʒə  de.zɔk.si.ta.ni.z(ə.)ʁɛ\
tu  désoccitaniserais \ty  de.zɔk.si.ta.ni.z(ə.)ʁɛ\
il/elle/on  désoccitaniserait \[il/ɛl/ɔ̃]  de.zɔk.si.ta.ni.z(ə.)ʁɛ\
nous  désoccitaniserions \nu  de.zɔk.si.ta.ni.zə.ʁjɔ̃\
vous  désoccitaniseriez \vu  de.zɔk.si.ta.ni.zə.ʁje\
ils/elles  désoccitaniseraient \[il/ɛl]  de.zɔk.si.ta.ni.z(ə.)ʁɛ\
Passé
j’aurais  désoccitanisé  \ʒ‿o.ʁɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
tu aurais  désoccitanisé  \ty o.ʁɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
il/elle/on aurait  désoccitanisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
nous aurions  désoccitanisé  \nu.z‿o.ʁjɔ̃ de.zɔk.si.ta.ni.ze\
vous auriez  désoccitanisé  \vu.z‿o.ʁje de.zɔk.si.ta.ni.ze\
ils/elles auraient  désoccitanisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\

Impératif

Présent
  désoccitanise  \de.zɔk.si.ta.niz\
  désoccitanisons  \de.zɔk.si.ta.ni.zɔ̃\
  désoccitanisez  \de.zɔk.si.ta.ni.ze\
Passé
 aie  désoccitanisé   \ɛ de.zɔk.si.ta.ni.ze\ 
 ayons  désoccitanisé   \ɛ.jɔ̃ de.zɔk.si.ta.ni.ze\ 
 ayez  désoccitanisé   \ɛ.je de.zɔk.si.ta.ni.ze\