Conjugaison:français/finitiser

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
finitiser
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de finitiser, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  finitise \ʒə  fi.ni.tiz\
tu  finitises \ty  fi.ni.tiz\
il/elle/on  finitise \[il/ɛl/ɔ̃]  fi.ni.tiz\
nous  finitisons \nu  fi.ni.ti.zɔ̃\
vous  finitisez \vu  fi.ni.ti.ze\
ils/elles  finitisent \[il/ɛl]  fi.ni.tiz\
Passé composé
j’ai  finitisé  \ʒ‿e fi.ni.ti.ze\
tu as  finitisé  \ty a fi.ni.ti.ze\
il/elle/on a  finitisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a fi.ni.ti.ze\
nous avons  finitisé  \nu.z‿a.vɔ̃ fi.ni.ti.ze\
vous avez  finitisé  \vu.z‿a.ve fi.ni.ti.ze\
ils/elles ont  finitisé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ fi.ni.ti.ze\
Imparfait
je  finitisais \ʒə  fi.ni.ti.zɛ\
tu  finitisais \ty  fi.ni.ti.zɛ\
il/elle/on  finitisait \[il/ɛl/ɔ̃]  fi.ni.ti.zɛ\
nous  finitisions \nu  fi.ni.ti.zjɔ̃\
vous  finitisiez \vu  fi.ni.ti.zje\
ils/elles  finitisaient \[il/ɛl]  fi.ni.ti.zɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  finitisé  \ʒ‿a.vɛ fi.ni.ti.ze\
tu avais  finitisé  \ty a.vɛ fi.ni.ti.ze\
il/elle/on avait  finitisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ fi.ni.ti.ze\
nous avions  finitisé  \nu.z‿a.vjɔ̃ fi.ni.ti.ze\
vous aviez  finitisé  \vu.z‿a.vje fi.ni.ti.ze\
ils/elles avaient  finitisé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ fi.ni.ti.ze\
Passé simple
je  finitisai \ʒə  fi.ni.ti.ze\
tu  finitisas \ty  fi.ni.ti.za\
il/elle/on  finitisa \[il/ɛl/ɔ̃]  fi.ni.ti.za\
nous  finitisâmes \nu  fi.ni.ti.zam\
vous  finitisâtes \vu  fi.ni.ti.zat\
ils/elles  finitisèrent \[il/ɛl]  fi.ni.ti.zɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  finitisé  \ʒ‿y fi.ni.ti.ze\
tu eus  finitisé  \ty y fi.ni.ti.ze\
il/elle/on eut  finitisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y fi.ni.ti.ze\
nous eûmes  finitisé  \nu.z‿ym fi.ni.ti.ze\
vous eûtes  finitisé  \vu.z‿yt fi.ni.ti.ze\
ils/elles eurent  finitisé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ fi.ni.ti.ze\
Futur simple
je  finitiserai \ʒə  fi.ni.ti.z(ə.)ʁe\
tu  finitiseras \ty  fi.ni.ti.z(ə.)ʁa\
il/elle/on  finitisera \[il/ɛl/ɔ̃]  fi.ni.ti.z(ə.)ʁa\
nous  finitiserons \nu  fi.ni.ti.z(ə.)ʁɔ̃\
vous  finitiserez \vu  fi.ni.ti.z(ə.)ʁe\
ils/elles  finitiseront \[il/ɛl]  fi.ni.ti.z(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  finitisé  \ʒ‿o.ʁe fi.ni.ti.ze\
tu auras  finitisé  \ty o.ʁa fi.ni.ti.ze\
il/elle/on aura  finitisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa fi.ni.ti.ze\
nous aurons  finitisé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ fi.ni.ti.ze\
vous aurez  finitisé  \vu.z‿o.ʁe fi.ni.ti.ze\
ils/elles auront  finitisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ fi.ni.ti.ze\

Subjonctif

Présent
que je  finitise \kə ʒə  fi.ni.tiz\
que tu  finitises \kə ty  fi.ni.tiz\
qu’il/elle/on  finitise \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  fi.ni.tiz\
que nous  finitisions \kə nu  fi.ni.ti.zjɔ̃\
que vous  finitisiez \kə vu  fi.ni.ti.zje\
qu’ils/elles  finitisent \k‿[il/ɛl]  fi.ni.tiz\
Passé
que j’aie  finitisé  \kə ʒ‿ɛ fi.ni.ti.ze\
que tu aies  finitisé  \kə ty ɛ fi.ni.ti.ze\
qu’il/elle/on ait  finitisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ fi.ni.ti.ze\
que nous ayons  finitisé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ fi.ni.ti.ze\
que vous ayez  finitisé  \kə vu.z‿ɛ.je fi.ni.ti.ze\
qu’ils/elles aient  finitisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ fi.ni.ti.ze\
Imparfait
que je  finitisasse \kə ʒə  fi.ni.ti.zas\
que tu  finitisasses \kə ty  fi.ni.ti.zas\
qu’il/elle/on  finitisât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  fi.ni.ti.za\
que nous  finitisassions \kə nu  fi.ni.ti.za.sjɔ̃\
que vous  finitisassiez \kə vu  fi.ni.ti.za.sje\
qu’ils/elles  finitisassent \k‿[il/ɛl]  fi.ni.ti.zas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  finitisé  \kə ʒ‿ys fi.ni.ti.ze\
que tu eusses  finitisé  \kə ty ys fi.ni.ti.ze\
qu’il/elle/on eût  finitisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y fi.ni.ti.ze\
que nous eussions  finitisé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ fi.ni.ti.ze\
que vous eussiez  finitisé  \kə vu.z‿y.sje fi.ni.ti.ze\
qu’ils/elles eussent  finitisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys fi.ni.ti.ze\

Conditionnel

Impératif

Présent
  finitise  \fi.ni.tiz\
  finitisons  \fi.ni.ti.zɔ̃\
  finitisez  \fi.ni.ti.ze\
Passé
 aie  finitisé   \ɛ fi.ni.ti.ze\ 
 ayons  finitisé   \ɛ.jɔ̃ fi.ni.ti.ze\ 
 ayez  finitisé   \ɛ.je fi.ni.ti.ze\