Conjugaison:français/innerver

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
innerver
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de innerver, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ innerve \ʒ‿ i.nɛʁv\
tu  innerves \ty  i.nɛʁv\
il/elle/on  innerve \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ i.nɛʁv\
nous  innervons \nu.z‿ i.nɛʁ.vɔ̃\
vous  innervez \vu.z‿ i.nɛʁ.ve\
ils/elles  innervent \[il/ɛl].z‿ i.nɛʁv\
Passé composé
j’ai  innervé  \ʒ‿e i.nɛʁ.ve\
tu as  innervé  \ty a.z‿i.nɛʁ.ve\
il/elle/on a  innervé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.i.nɛʁ.ve\
nous avons  innervé  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿i.nɛʁ.ve\
vous avez  innervé  \vu.z‿a.ve.z‿i.nɛʁ.ve\
ils/elles ont  innervé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿i.nɛʁ.ve\
Imparfait
j’ innervais \ʒ‿ i.nɛʁ.vɛ\
tu  innervais \ty  i.nɛʁ.vɛ\
il/elle/on  innervait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ i.nɛʁ.vɛ\
nous  innervions \nu.z‿ i.nɛʁ.vjɔ̃\
vous  innerviez \vu.z‿ i.nɛʁ.vje\
ils/elles  innervaient \[il/ɛl].z‿ i.nɛʁ.vɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  innervé  \ʒ‿a.vɛ.z‿i.nɛʁ.ve\
tu avais  innervé  \ty a.vɛ.z‿i.nɛʁ.ve\
il/elle/on avait  innervé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿i.nɛʁ.ve\
nous avions  innervé  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿i.nɛʁ.ve\
vous aviez  innervé  \vu.z‿a.vje.z‿i.nɛʁ.ve\
ils/elles avaient  innervé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿i.nɛʁ.ve\
Passé simple
j’ innervai \ʒ‿ i.nɛʁ.ve\
tu  innervas \ty  i.nɛʁ.va\
il/elle/on  innerva \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ i.nɛʁ.va\
nous  innervâmes \nu.z‿ i.nɛʁ.vam\
vous  innervâtes \vu.z‿ i.nɛʁ.vat\
ils/elles  innervèrent \[il/ɛl].z‿ i.nɛʁ.vɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  innervé  \ʒ‿y.z‿i.nɛʁ.ve\
tu eus  innervé  \ty y.z‿i.nɛʁ.ve\
il/elle/on eut  innervé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿i.nɛʁ.ve\
nous eûmes  innervé  \nu.z‿ym.z‿i.nɛʁ.ve\
vous eûtes  innervé  \vu.z‿yt.z‿i.nɛʁ.ve\
ils/elles eurent  innervé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿i.nɛʁ.ve\
Futur simple
j’ innerverai \ʒ‿ i.nɛʁ.v(ə.)ʁe\
tu  innerveras \ty  i.nɛʁ.v(ə.)ʁa\
il/elle/on  innervera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ i.nɛʁ.v(ə.)ʁa\
nous  innerverons \nu.z‿ i.nɛʁ.v(ə.)ʁɔ̃\
vous  innerverez \vu.z‿ i.nɛʁ.v(ə.)ʁe\
ils/elles  innerveront \[il/ɛl].z‿ i.nɛʁ.v(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  innervé  \ʒ‿o.ʁe i.nɛʁ.ve\
tu auras  innervé  \ty o.ʁa.z‿i.nɛʁ.ve\
il/elle/on aura  innervé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa i.nɛʁ.ve\
nous aurons  innervé  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿i.nɛʁ.ve\
vous aurez  innervé  \vu.z‿o.ʁe.z‿i.nɛʁ.ve\
ils/elles auront  innervé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿i.nɛʁ.ve\

Subjonctif

Présent
que j’ innerve \kə ʒ‿ i.nɛʁv\
que tu  innerves \kə ty  i.nɛʁv\
qu’il/elle/on  innerve \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ i.nɛʁv\
que nous  innervions \kə nu.z‿ i.nɛʁ.vjɔ̃\
que vous  innerviez \kə vu.z‿ i.nɛʁ.vje\
qu’ils/elles  innervent \k‿[il/ɛl].z‿ i.nɛʁv\
Passé
que j’aie  innervé  \kə ʒ‿ɛ i.nɛʁ.ve\
que tu aies  innervé  \kə ty ɛ.z‿i.nɛʁ.ve\
qu’il/elle/on ait  innervé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿i.nɛʁ.ve\
que nous ayons  innervé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿i.nɛʁ.ve\
que vous ayez  innervé  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿i.nɛʁ.ve\
qu’ils/elles aient  innervé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿i.nɛʁ.ve\
Imparfait
que j’ innervasse \kə ʒ‿ i.nɛʁ.vas\
que tu  innervasses \kə ty  i.nɛʁ.vas\
qu’il/elle/on  innervât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ i.nɛʁ.va\
que nous  innervassions \kə nu.z‿ i.nɛʁ.va.sjɔ̃\
que vous  innervassiez \kə vu.z‿ i.nɛʁ.va.sje\
qu’ils/elles  innervassent \k‿[il/ɛl].z‿ i.nɛʁ.vas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  innervé  \kə ʒ‿ys i.nɛʁ.ve\
que tu eusses  innervé  \kə ty ys.z‿i.nɛʁ.ve\
qu’il/elle/on eût  innervé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿i.nɛʁ.ve\
que nous eussions  innervé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿i.nɛʁ.ve\
que vous eussiez  innervé  \kə vu.z‿y.sje.z‿i.nɛʁ.ve\
qu’ils/elles eussent  innervé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿i.nɛʁ.ve\

Conditionnel

Impératif

Présent
  innerve  \i.nɛʁv\
  innervons  \i.nɛʁ.vɔ̃\
  innervez  \i.nɛʁ.ve\
Passé
 aie  innervé   \ɛ i.nɛʁ.ve\ 
 ayons  innervé   \ɛ.jɔ̃.z‿i.nɛʁ.ve\ 
 ayez  innervé   \ɛ.je.z‿i.nɛʁ.ve\