Conjugaison:français/margotter

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
margotter
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de margotter, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  margotte \ʒə  maʁ.ɡɔt\
tu  margottes \ty  maʁ.ɡɔt\
il/elle/on  margotte \[il/ɛl/ɔ̃]  maʁ.ɡɔt\
nous  margottons \nu  maʁ.ɡɔ.tɔ̃\
vous  margottez \vu  maʁ.ɡɔ.te\
ils/elles  margottent \[il/ɛl]  maʁ.ɡɔt\
Passé composé
j’ai  margotté  \ʒ‿e maʁ.ɡɔ.te\
tu as  margotté  \ty a maʁ.ɡɔ.te\
il/elle/on a  margotté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a maʁ.ɡɔ.te\
nous avons  margotté  \nu.z‿a.vɔ̃ maʁ.ɡɔ.te\
vous avez  margotté  \vu.z‿a.ve maʁ.ɡɔ.te\
ils/elles ont  margotté  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ maʁ.ɡɔ.te\
Imparfait
je  margottais \ʒə  maʁ.ɡɔ.tɛ\
tu  margottais \ty  maʁ.ɡɔ.tɛ\
il/elle/on  margottait \[il/ɛl/ɔ̃]  maʁ.ɡɔ.tɛ\
nous  margottions \nu  maʁ.ɡɔ.tjɔ̃\
vous  margottiez \vu  maʁ.ɡɔ.tje\
ils/elles  margottaient \[il/ɛl]  maʁ.ɡɔ.tɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  margotté  \ʒ‿a.vɛ maʁ.ɡɔ.te\
tu avais  margotté  \ty a.vɛ maʁ.ɡɔ.te\
il/elle/on avait  margotté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ maʁ.ɡɔ.te\
nous avions  margotté  \nu.z‿a.vjɔ̃ maʁ.ɡɔ.te\
vous aviez  margotté  \vu.z‿a.vje maʁ.ɡɔ.te\
ils/elles avaient  margotté  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ maʁ.ɡɔ.te\
Passé simple
je  margottai \ʒə  maʁ.ɡɔ.te\
tu  margottas \ty  maʁ.ɡɔ.ta\
il/elle/on  margotta \[il/ɛl/ɔ̃]  maʁ.ɡɔ.ta\
nous  margottâmes \nu  maʁ.ɡɔ.tam\
vous  margottâtes \vu  maʁ.ɡɔ.tat\
ils/elles  margottèrent \[il/ɛl]  maʁ.ɡɔ.tɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  margotté  \ʒ‿y maʁ.ɡɔ.te\
tu eus  margotté  \ty y maʁ.ɡɔ.te\
il/elle/on eut  margotté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y maʁ.ɡɔ.te\
nous eûmes  margotté  \nu.z‿ym maʁ.ɡɔ.te\
vous eûtes  margotté  \vu.z‿yt maʁ.ɡɔ.te\
ils/elles eurent  margotté  \[i/ɛ]l.z‿yʁ maʁ.ɡɔ.te\
Futur simple
je  margotterai \ʒə  maʁ.ɡɔ.t(ə.)ʁe\
tu  margotteras \ty  maʁ.ɡɔ.t(ə.)ʁa\
il/elle/on  margottera \[il/ɛl/ɔ̃]  maʁ.ɡɔ.t(ə.)ʁa\
nous  margotterons \nu  maʁ.ɡɔ.t(ə.)ʁɔ̃\
vous  margotterez \vu  maʁ.ɡɔ.t(ə.)ʁe\
ils/elles  margotteront \[il/ɛl]  maʁ.ɡɔ.t(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  margotté  \ʒ‿o.ʁe maʁ.ɡɔ.te\
tu auras  margotté  \ty o.ʁa maʁ.ɡɔ.te\
il/elle/on aura  margotté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa maʁ.ɡɔ.te\
nous aurons  margotté  \nu.z‿o.ʁɔ̃ maʁ.ɡɔ.te\
vous aurez  margotté  \vu.z‿o.ʁe maʁ.ɡɔ.te\
ils/elles auront  margotté  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ maʁ.ɡɔ.te\

Subjonctif

Présent
que je  margotte \kə ʒə  maʁ.ɡɔt\
que tu  margottes \kə ty  maʁ.ɡɔt\
qu’il/elle/on  margotte \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  maʁ.ɡɔt\
que nous  margottions \kə nu  maʁ.ɡɔ.tjɔ̃\
que vous  margottiez \kə vu  maʁ.ɡɔ.tje\
qu’ils/elles  margottent \k‿[il/ɛl]  maʁ.ɡɔt\
Passé
que j’aie  margotté  \kə ʒ‿ɛ maʁ.ɡɔ.te\
que tu aies  margotté  \kə ty ɛ maʁ.ɡɔ.te\
qu’il/elle/on ait  margotté  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ maʁ.ɡɔ.te\
que nous ayons  margotté  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ maʁ.ɡɔ.te\
que vous ayez  margotté  \kə vu.z‿ɛ.je maʁ.ɡɔ.te\
qu’ils/elles aient  margotté  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ maʁ.ɡɔ.te\
Imparfait
que je  margottasse \kə ʒə  maʁ.ɡɔ.tas\
que tu  margottasses \kə ty  maʁ.ɡɔ.tas\
qu’il/elle/on  margottât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  maʁ.ɡɔ.ta\
que nous  margottassions \kə nu  maʁ.ɡɔ.ta.sjɔ̃\
que vous  margottassiez \kə vu  maʁ.ɡɔ.ta.sje\
qu’ils/elles  margottassent \k‿[il/ɛl]  maʁ.ɡɔ.tas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  margotté  \kə ʒ‿ys maʁ.ɡɔ.te\
que tu eusses  margotté  \kə ty ys maʁ.ɡɔ.te\
qu’il/elle/on eût  margotté  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y maʁ.ɡɔ.te\
que nous eussions  margotté  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ maʁ.ɡɔ.te\
que vous eussiez  margotté  \kə vu.z‿y.sje maʁ.ɡɔ.te\
qu’ils/elles eussent  margotté  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys maʁ.ɡɔ.te\

Conditionnel

Impératif

Présent
  margotte  \maʁ.ɡɔt\
  margottons  \maʁ.ɡɔ.tɔ̃\
  margottez  \maʁ.ɡɔ.te\
Passé
 aie  margotté   \ɛ maʁ.ɡɔ.te\ 
 ayons  margotté   \ɛ.jɔ̃ maʁ.ɡɔ.te\ 
 ayez  margotté   \ɛ.je maʁ.ɡɔ.te\