Conjugaison:français/marraniser

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
marraniser
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de marraniser, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  marranise \ʒə  ma.ʁa.niz\
tu  marranises \ty  ma.ʁa.niz\
il/elle/on  marranise \[il/ɛl/ɔ̃]  ma.ʁa.niz\
nous  marranisons \nu  ma.ʁa.ni.zɔ̃\
vous  marranisez \vu  ma.ʁa.ni.ze\
ils/elles  marranisent \[il/ɛl]  ma.ʁa.niz\
Passé composé
j’ai  marranisé  \ʒ‿e ma.ʁa.ni.ze\
tu as  marranisé  \ty a ma.ʁa.ni.ze\
il/elle/on a  marranisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a ma.ʁa.ni.ze\
nous avons  marranisé  \nu.z‿a.vɔ̃ ma.ʁa.ni.ze\
vous avez  marranisé  \vu.z‿a.ve ma.ʁa.ni.ze\
ils/elles ont  marranisé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ ma.ʁa.ni.ze\
Imparfait
je  marranisais \ʒə  ma.ʁa.ni.zɛ\
tu  marranisais \ty  ma.ʁa.ni.zɛ\
il/elle/on  marranisait \[il/ɛl/ɔ̃]  ma.ʁa.ni.zɛ\
nous  marranisions \nu  ma.ʁa.ni.zjɔ̃\
vous  marranisiez \vu  ma.ʁa.ni.zje\
ils/elles  marranisaient \[il/ɛl]  ma.ʁa.ni.zɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  marranisé  \ʒ‿a.vɛ ma.ʁa.ni.ze\
tu avais  marranisé  \ty a.vɛ ma.ʁa.ni.ze\
il/elle/on avait  marranisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ ma.ʁa.ni.ze\
nous avions  marranisé  \nu.z‿a.vjɔ̃ ma.ʁa.ni.ze\
vous aviez  marranisé  \vu.z‿a.vje ma.ʁa.ni.ze\
ils/elles avaient  marranisé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ ma.ʁa.ni.ze\
Passé simple
je  marranisai \ʒə  ma.ʁa.ni.ze\
tu  marranisas \ty  ma.ʁa.ni.za\
il/elle/on  marranisa \[il/ɛl/ɔ̃]  ma.ʁa.ni.za\
nous  marranisâmes \nu  ma.ʁa.ni.zam\
vous  marranisâtes \vu  ma.ʁa.ni.zat\
ils/elles  marranisèrent \[il/ɛl]  ma.ʁa.ni.zɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  marranisé  \ʒ‿y ma.ʁa.ni.ze\
tu eus  marranisé  \ty y ma.ʁa.ni.ze\
il/elle/on eut  marranisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ma.ʁa.ni.ze\
nous eûmes  marranisé  \nu.z‿ym ma.ʁa.ni.ze\
vous eûtes  marranisé  \vu.z‿yt ma.ʁa.ni.ze\
ils/elles eurent  marranisé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ ma.ʁa.ni.ze\
Futur simple
je  marraniserai \ʒə  ma.ʁa.ni.z(ə.)ʁe\
tu  marraniseras \ty  ma.ʁa.ni.z(ə.)ʁa\
il/elle/on  marranisera \[il/ɛl/ɔ̃]  ma.ʁa.ni.z(ə.)ʁa\
nous  marraniserons \nu  ma.ʁa.ni.z(ə.)ʁɔ̃\
vous  marraniserez \vu  ma.ʁa.ni.z(ə.)ʁe\
ils/elles  marraniseront \[il/ɛl]  ma.ʁa.ni.z(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  marranisé  \ʒ‿o.ʁe ma.ʁa.ni.ze\
tu auras  marranisé  \ty o.ʁa ma.ʁa.ni.ze\
il/elle/on aura  marranisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ma.ʁa.ni.ze\
nous aurons  marranisé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ ma.ʁa.ni.ze\
vous aurez  marranisé  \vu.z‿o.ʁe ma.ʁa.ni.ze\
ils/elles auront  marranisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ ma.ʁa.ni.ze\

Subjonctif

Présent
que je  marranise \kə ʒə  ma.ʁa.niz\
que tu  marranises \kə ty  ma.ʁa.niz\
qu’il/elle/on  marranise \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ma.ʁa.niz\
que nous  marranisions \kə nu  ma.ʁa.ni.zjɔ̃\
que vous  marranisiez \kə vu  ma.ʁa.ni.zje\
qu’ils/elles  marranisent \k‿[il/ɛl]  ma.ʁa.niz\
Passé
que j’aie  marranisé  \kə ʒ‿ɛ ma.ʁa.ni.ze\
que tu aies  marranisé  \kə ty ɛ ma.ʁa.ni.ze\
qu’il/elle/on ait  marranisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ ma.ʁa.ni.ze\
que nous ayons  marranisé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ ma.ʁa.ni.ze\
que vous ayez  marranisé  \kə vu.z‿ɛ.je ma.ʁa.ni.ze\
qu’ils/elles aient  marranisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ ma.ʁa.ni.ze\
Imparfait
que je  marranisasse \kə ʒə  ma.ʁa.ni.zas\
que tu  marranisasses \kə ty  ma.ʁa.ni.zas\
qu’il/elle/on  marranisât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ma.ʁa.ni.za\
que nous  marranisassions \kə nu  ma.ʁa.ni.za.sjɔ̃\
que vous  marranisassiez \kə vu  ma.ʁa.ni.za.sje\
qu’ils/elles  marranisassent \k‿[il/ɛl]  ma.ʁa.ni.zas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  marranisé  \kə ʒ‿ys ma.ʁa.ni.ze\
que tu eusses  marranisé  \kə ty ys ma.ʁa.ni.ze\
qu’il/elle/on eût  marranisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ma.ʁa.ni.ze\
que nous eussions  marranisé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ ma.ʁa.ni.ze\
que vous eussiez  marranisé  \kə vu.z‿y.sje ma.ʁa.ni.ze\
qu’ils/elles eussent  marranisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys ma.ʁa.ni.ze\

Conditionnel

Impératif

Présent
  marranise  \ma.ʁa.niz\
  marranisons  \ma.ʁa.ni.zɔ̃\
  marranisez  \ma.ʁa.ni.ze\
Passé
 aie  marranisé   \ɛ ma.ʁa.ni.ze\ 
 ayons  marranisé   \ɛ.jɔ̃ ma.ʁa.ni.ze\ 
 ayez  marranisé   \ɛ.je ma.ʁa.ni.ze\