Conjugaison:français/sacerdotaliser

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
sacerdotaliser
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de sacerdotaliser, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  sacerdotalise \ʒə  sa.sɛʁ.dɔ.ta.liz\
tu  sacerdotalises \ty  sa.sɛʁ.dɔ.ta.liz\
il/elle/on  sacerdotalise \[il/ɛl/ɔ̃]  sa.sɛʁ.dɔ.ta.liz\
nous  sacerdotalisons \nu  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.zɔ̃\
vous  sacerdotalisez \vu  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
ils/elles  sacerdotalisent \[il/ɛl]  sa.sɛʁ.dɔ.ta.liz\
Passé composé
j’ai  sacerdotalisé  \ʒ‿e sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
tu as  sacerdotalisé  \ty a sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
il/elle/on a  sacerdotalisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
nous avons  sacerdotalisé  \nu.z‿a.vɔ̃ sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
vous avez  sacerdotalisé  \vu.z‿a.ve sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
ils/elles ont  sacerdotalisé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
Imparfait
je  sacerdotalisais \ʒə  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.zɛ\
tu  sacerdotalisais \ty  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.zɛ\
il/elle/on  sacerdotalisait \[il/ɛl/ɔ̃]  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.zɛ\
nous  sacerdotalisions \nu  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.zjɔ̃\
vous  sacerdotalisiez \vu  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.zje\
ils/elles  sacerdotalisaient \[il/ɛl]  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.zɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  sacerdotalisé  \ʒ‿a.vɛ sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
tu avais  sacerdotalisé  \ty a.vɛ sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
il/elle/on avait  sacerdotalisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
nous avions  sacerdotalisé  \nu.z‿a.vjɔ̃ sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
vous aviez  sacerdotalisé  \vu.z‿a.vje sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
ils/elles avaient  sacerdotalisé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
Passé simple
je  sacerdotalisai \ʒə  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
tu  sacerdotalisas \ty  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.za\
il/elle/on  sacerdotalisa \[il/ɛl/ɔ̃]  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.za\
nous  sacerdotalisâmes \nu  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.zam\
vous  sacerdotalisâtes \vu  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.zat\
ils/elles  sacerdotalisèrent \[il/ɛl]  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.zɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  sacerdotalisé  \ʒ‿y sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
tu eus  sacerdotalisé  \ty y sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
il/elle/on eut  sacerdotalisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
nous eûmes  sacerdotalisé  \nu.z‿ym sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
vous eûtes  sacerdotalisé  \vu.z‿yt sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
ils/elles eurent  sacerdotalisé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
Futur simple
je  sacerdotaliserai \ʒə  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.z(ə.)ʁe\
tu  sacerdotaliseras \ty  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.z(ə.)ʁa\
il/elle/on  sacerdotalisera \[il/ɛl/ɔ̃]  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.z(ə.)ʁa\
nous  sacerdotaliserons \nu  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.z(ə.)ʁɔ̃\
vous  sacerdotaliserez \vu  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.z(ə.)ʁe\
ils/elles  sacerdotaliseront \[il/ɛl]  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.z(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  sacerdotalisé  \ʒ‿o.ʁe sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
tu auras  sacerdotalisé  \ty o.ʁa sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
il/elle/on aura  sacerdotalisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
nous aurons  sacerdotalisé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
vous aurez  sacerdotalisé  \vu.z‿o.ʁe sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
ils/elles auront  sacerdotalisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\

Subjonctif

Présent
que je  sacerdotalise \kə ʒə  sa.sɛʁ.dɔ.ta.liz\
que tu  sacerdotalises \kə ty  sa.sɛʁ.dɔ.ta.liz\
qu’il/elle/on  sacerdotalise \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  sa.sɛʁ.dɔ.ta.liz\
que nous  sacerdotalisions \kə nu  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.zjɔ̃\
que vous  sacerdotalisiez \kə vu  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.zje\
qu’ils/elles  sacerdotalisent \k‿[il/ɛl]  sa.sɛʁ.dɔ.ta.liz\
Passé
que j’aie  sacerdotalisé  \kə ʒ‿ɛ sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
que tu aies  sacerdotalisé  \kə ty ɛ sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
qu’il/elle/on ait  sacerdotalisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
que nous ayons  sacerdotalisé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
que vous ayez  sacerdotalisé  \kə vu.z‿ɛ.je sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
qu’ils/elles aient  sacerdotalisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
Imparfait
que je  sacerdotalisasse \kə ʒə  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.zas\
que tu  sacerdotalisasses \kə ty  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.zas\
qu’il/elle/on  sacerdotalisât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.za\
que nous  sacerdotalisassions \kə nu  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.za.sjɔ̃\
que vous  sacerdotalisassiez \kə vu  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.za.sje\
qu’ils/elles  sacerdotalisassent \k‿[il/ɛl]  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.zas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  sacerdotalisé  \kə ʒ‿ys sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
que tu eusses  sacerdotalisé  \kə ty ys sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
qu’il/elle/on eût  sacerdotalisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
que nous eussions  sacerdotalisé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
que vous eussiez  sacerdotalisé  \kə vu.z‿y.sje sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
qu’ils/elles eussent  sacerdotalisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\

Conditionnel

Présent
je  sacerdotaliserais \ʒə  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.z(ə.)ʁɛ\
tu  sacerdotaliserais \ty  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.z(ə.)ʁɛ\
il/elle/on  sacerdotaliserait \[il/ɛl/ɔ̃]  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.z(ə.)ʁɛ\
nous  sacerdotaliserions \nu  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.zə.ʁjɔ̃\
vous  sacerdotaliseriez \vu  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.zə.ʁje\
ils/elles  sacerdotaliseraient \[il/ɛl]  sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.z(ə.)ʁɛ\
Passé
j’aurais  sacerdotalisé  \ʒ‿o.ʁɛ sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
tu aurais  sacerdotalisé  \ty o.ʁɛ sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
il/elle/on aurait  sacerdotalisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁɛ sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
nous aurions  sacerdotalisé  \nu.z‿o.ʁjɔ̃ sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
vous auriez  sacerdotalisé  \vu.z‿o.ʁje sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\
ils/elles auraient  sacerdotalisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɛ sa.sɛʁ.dɔ.ta.li.ze\

Impératif