Conjugaison:français/sursolliciter

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
sursolliciter
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de sursolliciter, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  sursollicite \ʒə  syʁ.sɔ.li.sit\
tu  sursollicites \ty  syʁ.sɔ.li.sit\
il/elle/on  sursollicite \[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.sɔ.li.sit\
nous  sursollicitons \nu  syʁ.sɔ.li.si.tɔ̃\
vous  sursollicitez \vu  syʁ.sɔ.li.si.te\
ils/elles  sursollicitent \[il/ɛl]  syʁ.sɔ.li.sit\
Passé composé
j’ai  sursollicité  \ʒ‿e syʁ.sɔ.li.si.te\
tu as  sursollicité  \ty a syʁ.sɔ.li.si.te\
il/elle/on a  sursollicité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a syʁ.sɔ.li.si.te\
nous avons  sursollicité  \nu.z‿a.vɔ̃ syʁ.sɔ.li.si.te\
vous avez  sursollicité  \vu.z‿a.ve syʁ.sɔ.li.si.te\
ils/elles ont  sursollicité  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ syʁ.sɔ.li.si.te\
Imparfait
je  sursollicitais \ʒə  syʁ.sɔ.li.si.tɛ\
tu  sursollicitais \ty  syʁ.sɔ.li.si.tɛ\
il/elle/on  sursollicitait \[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.sɔ.li.si.tɛ\
nous  sursollicitions \nu  syʁ.sɔ.li.si.tjɔ̃\
vous  sursollicitiez \vu  syʁ.sɔ.li.si.tje\
ils/elles  sursollicitaient \[il/ɛl]  syʁ.sɔ.li.si.tɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  sursollicité  \ʒ‿a.vɛ syʁ.sɔ.li.si.te\
tu avais  sursollicité  \ty a.vɛ syʁ.sɔ.li.si.te\
il/elle/on avait  sursollicité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ syʁ.sɔ.li.si.te\
nous avions  sursollicité  \nu.z‿a.vjɔ̃ syʁ.sɔ.li.si.te\
vous aviez  sursollicité  \vu.z‿a.vje syʁ.sɔ.li.si.te\
ils/elles avaient  sursollicité  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ syʁ.sɔ.li.si.te\
Passé simple
je  sursollicitai \ʒə  syʁ.sɔ.li.si.te\
tu  sursollicitas \ty  syʁ.sɔ.li.si.ta\
il/elle/on  sursollicita \[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.sɔ.li.si.ta\
nous  sursollicitâmes \nu  syʁ.sɔ.li.si.tam\
vous  sursollicitâtes \vu  syʁ.sɔ.li.si.tat\
ils/elles  sursollicitèrent \[il/ɛl]  syʁ.sɔ.li.si.tɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  sursollicité  \ʒ‿y syʁ.sɔ.li.si.te\
tu eus  sursollicité  \ty y syʁ.sɔ.li.si.te\
il/elle/on eut  sursollicité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y syʁ.sɔ.li.si.te\
nous eûmes  sursollicité  \nu.z‿ym syʁ.sɔ.li.si.te\
vous eûtes  sursollicité  \vu.z‿yt syʁ.sɔ.li.si.te\
ils/elles eurent  sursollicité  \[i/ɛ]l.z‿yʁ syʁ.sɔ.li.si.te\
Futur simple
je  sursolliciterai \ʒə  syʁ.sɔ.li.si.t(ə.)ʁe\
tu  sursolliciteras \ty  syʁ.sɔ.li.si.t(ə.)ʁa\
il/elle/on  sursollicitera \[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.sɔ.li.si.t(ə.)ʁa\
nous  sursolliciterons \nu  syʁ.sɔ.li.si.t(ə.)ʁɔ̃\
vous  sursolliciterez \vu  syʁ.sɔ.li.si.t(ə.)ʁe\
ils/elles  sursolliciteront \[il/ɛl]  syʁ.sɔ.li.si.t(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  sursollicité  \ʒ‿o.ʁe syʁ.sɔ.li.si.te\
tu auras  sursollicité  \ty o.ʁa syʁ.sɔ.li.si.te\
il/elle/on aura  sursollicité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa syʁ.sɔ.li.si.te\
nous aurons  sursollicité  \nu.z‿o.ʁɔ̃ syʁ.sɔ.li.si.te\
vous aurez  sursollicité  \vu.z‿o.ʁe syʁ.sɔ.li.si.te\
ils/elles auront  sursollicité  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ syʁ.sɔ.li.si.te\

Subjonctif

Présent
que je  sursollicite \kə ʒə  syʁ.sɔ.li.sit\
que tu  sursollicites \kə ty  syʁ.sɔ.li.sit\
qu’il/elle/on  sursollicite \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.sɔ.li.sit\
que nous  sursollicitions \kə nu  syʁ.sɔ.li.si.tjɔ̃\
que vous  sursollicitiez \kə vu  syʁ.sɔ.li.si.tje\
qu’ils/elles  sursollicitent \k‿[il/ɛl]  syʁ.sɔ.li.sit\
Passé
que j’aie  sursollicité  \kə ʒ‿ɛ syʁ.sɔ.li.si.te\
que tu aies  sursollicité  \kə ty ɛ syʁ.sɔ.li.si.te\
qu’il/elle/on ait  sursollicité  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ syʁ.sɔ.li.si.te\
que nous ayons  sursollicité  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ syʁ.sɔ.li.si.te\
que vous ayez  sursollicité  \kə vu.z‿ɛ.je syʁ.sɔ.li.si.te\
qu’ils/elles aient  sursollicité  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ syʁ.sɔ.li.si.te\
Imparfait
que je  sursollicitasse \kə ʒə  syʁ.sɔ.li.si.tas\
que tu  sursollicitasses \kə ty  syʁ.sɔ.li.si.tas\
qu’il/elle/on  sursollicitât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.sɔ.li.si.ta\
que nous  sursollicitassions \kə nu  syʁ.sɔ.li.si.ta.sjɔ̃\
que vous  sursollicitassiez \kə vu  syʁ.sɔ.li.si.ta.sje\
qu’ils/elles  sursollicitassent \k‿[il/ɛl]  syʁ.sɔ.li.si.tas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  sursollicité  \kə ʒ‿ys syʁ.sɔ.li.si.te\
que tu eusses  sursollicité  \kə ty ys syʁ.sɔ.li.si.te\
qu’il/elle/on eût  sursollicité  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y syʁ.sɔ.li.si.te\
que nous eussions  sursollicité  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ syʁ.sɔ.li.si.te\
que vous eussiez  sursollicité  \kə vu.z‿y.sje syʁ.sɔ.li.si.te\
qu’ils/elles eussent  sursollicité  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys syʁ.sɔ.li.si.te\

Conditionnel

Présent
je  sursolliciterais \ʒə  syʁ.sɔ.li.si.t(ə.)ʁɛ\
tu  sursolliciterais \ty  syʁ.sɔ.li.si.t(ə.)ʁɛ\
il/elle/on  sursolliciterait \[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.sɔ.li.si.t(ə.)ʁɛ\
nous  sursolliciterions \nu  syʁ.sɔ.li.si.tə.ʁjɔ̃\
vous  sursolliciteriez \vu  syʁ.sɔ.li.si.tə.ʁje\
ils/elles  sursolliciteraient \[il/ɛl]  syʁ.sɔ.li.si.t(ə.)ʁɛ\
Passé
j’aurais  sursollicité  \ʒ‿o.ʁɛ syʁ.sɔ.li.si.te\
tu aurais  sursollicité  \ty o.ʁɛ syʁ.sɔ.li.si.te\
il/elle/on aurait  sursollicité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁɛ syʁ.sɔ.li.si.te\
nous aurions  sursollicité  \nu.z‿o.ʁjɔ̃ syʁ.sɔ.li.si.te\
vous auriez  sursollicité  \vu.z‿o.ʁje syʁ.sɔ.li.si.te\
ils/elles auraient  sursollicité  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɛ syʁ.sɔ.li.si.te\

Impératif

Présent
  sursollicite  \syʁ.sɔ.li.sit\
  sursollicitons  \syʁ.sɔ.li.si.tɔ̃\
  sursollicitez  \syʁ.sɔ.li.si.te\
Passé
 aie  sursollicité   \ɛ syʁ.sɔ.li.si.te\ 
 ayons  sursollicité   \ɛ.jɔ̃ syʁ.sɔ.li.si.te\ 
 ayez  sursollicité   \ɛ.je syʁ.sɔ.li.si.te\