Conjugaison:français/tataouiner

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
tataouiner
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de tataouiner, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  tataouine \ʒə  ta.ta.win\
tu  tataouines \ty  ta.ta.win\
il/elle/on  tataouine \[il/ɛl/ɔ̃]  ta.ta.win\
nous  tataouinons \nu  ta.ta.wi.nɔ̃\
vous  tataouinez \vu  ta.ta.wi.ne\
ils/elles  tataouinent \[il/ɛl]  ta.ta.win\
Passé composé
j’ai  tataouiné  \ʒ‿e ta.ta.wi.ne\
tu as  tataouiné  \ty a ta.ta.wi.ne\
il/elle/on a  tataouiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a ta.ta.wi.ne\
nous avons  tataouiné  \nu.z‿a.vɔ̃ ta.ta.wi.ne\
vous avez  tataouiné  \vu.z‿a.ve ta.ta.wi.ne\
ils/elles ont  tataouiné  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ ta.ta.wi.ne\
Imparfait
je  tataouinais \ʒə  ta.ta.wi.nɛ\
tu  tataouinais \ty  ta.ta.wi.nɛ\
il/elle/on  tataouinait \[il/ɛl/ɔ̃]  ta.ta.wi.nɛ\
nous  tataouinions \nu  ta.ta.wi.njɔ̃\
vous  tataouiniez \vu  ta.ta.wi.nje\
ils/elles  tataouinaient \[il/ɛl]  ta.ta.wi.nɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  tataouiné  \ʒ‿a.vɛ ta.ta.wi.ne\
tu avais  tataouiné  \ty a.vɛ ta.ta.wi.ne\
il/elle/on avait  tataouiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ ta.ta.wi.ne\
nous avions  tataouiné  \nu.z‿a.vjɔ̃ ta.ta.wi.ne\
vous aviez  tataouiné  \vu.z‿a.vje ta.ta.wi.ne\
ils/elles avaient  tataouiné  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ ta.ta.wi.ne\
Passé simple
je  tataouinai \ʒə  ta.ta.wi.ne\
tu  tataouinas \ty  ta.ta.wi.na\
il/elle/on  tataouina \[il/ɛl/ɔ̃]  ta.ta.wi.na\
nous  tataouinâmes \nu  ta.ta.wi.nam\
vous  tataouinâtes \vu  ta.ta.wi.nat\
ils/elles  tataouinèrent \[il/ɛl]  ta.ta.wi.nɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  tataouiné  \ʒ‿y ta.ta.wi.ne\
tu eus  tataouiné  \ty y ta.ta.wi.ne\
il/elle/on eut  tataouiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ta.ta.wi.ne\
nous eûmes  tataouiné  \nu.z‿ym ta.ta.wi.ne\
vous eûtes  tataouiné  \vu.z‿yt ta.ta.wi.ne\
ils/elles eurent  tataouiné  \[i/ɛ]l.z‿yʁ ta.ta.wi.ne\
Futur simple
je  tataouinerai \ʒə  ta.ta.wi.n(ə.)ʁe\
tu  tataouineras \ty  ta.ta.wi.n(ə.)ʁa\
il/elle/on  tataouinera \[il/ɛl/ɔ̃]  ta.ta.wi.n(ə.)ʁa\
nous  tataouinerons \nu  ta.ta.wi.n(ə.)ʁɔ̃\
vous  tataouinerez \vu  ta.ta.wi.n(ə.)ʁe\
ils/elles  tataouineront \[il/ɛl]  ta.ta.wi.n(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  tataouiné  \ʒ‿o.ʁe ta.ta.wi.ne\
tu auras  tataouiné  \ty o.ʁa ta.ta.wi.ne\
il/elle/on aura  tataouiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ta.ta.wi.ne\
nous aurons  tataouiné  \nu.z‿o.ʁɔ̃ ta.ta.wi.ne\
vous aurez  tataouiné  \vu.z‿o.ʁe ta.ta.wi.ne\
ils/elles auront  tataouiné  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ ta.ta.wi.ne\

Subjonctif

Présent
que je  tataouine \kə ʒə  ta.ta.win\
que tu  tataouines \kə ty  ta.ta.win\
qu’il/elle/on  tataouine \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ta.ta.win\
que nous  tataouinions \kə nu  ta.ta.wi.njɔ̃\
que vous  tataouiniez \kə vu  ta.ta.wi.nje\
qu’ils/elles  tataouinent \k‿[il/ɛl]  ta.ta.win\
Passé
que j’aie  tataouiné  \kə ʒ‿ɛ ta.ta.wi.ne\
que tu aies  tataouiné  \kə ty ɛ ta.ta.wi.ne\
qu’il/elle/on ait  tataouiné  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ ta.ta.wi.ne\
que nous ayons  tataouiné  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ ta.ta.wi.ne\
que vous ayez  tataouiné  \kə vu.z‿ɛ.je ta.ta.wi.ne\
qu’ils/elles aient  tataouiné  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ ta.ta.wi.ne\
Imparfait
que je  tataouinasse \kə ʒə  ta.ta.wi.nas\
que tu  tataouinasses \kə ty  ta.ta.wi.nas\
qu’il/elle/on  tataouinât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ta.ta.wi.na\
que nous  tataouinassions \kə nu  ta.ta.wi.na.sjɔ̃\
que vous  tataouinassiez \kə vu  ta.ta.wi.na.sje\
qu’ils/elles  tataouinassent \k‿[il/ɛl]  ta.ta.wi.nas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  tataouiné  \kə ʒ‿ys ta.ta.wi.ne\
que tu eusses  tataouiné  \kə ty ys ta.ta.wi.ne\
qu’il/elle/on eût  tataouiné  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ta.ta.wi.ne\
que nous eussions  tataouiné  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ ta.ta.wi.ne\
que vous eussiez  tataouiné  \kə vu.z‿y.sje ta.ta.wi.ne\
qu’ils/elles eussent  tataouiné  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys ta.ta.wi.ne\

Conditionnel

Impératif

Présent
  tataouine  \ta.ta.win\
  tataouinons  \ta.ta.wi.nɔ̃\
  tataouinez  \ta.ta.wi.ne\
Passé
 aie  tataouiné   \ɛ ta.ta.wi.ne\ 
 ayons  tataouiné   \ɛ.jɔ̃ ta.ta.wi.ne\ 
 ayez  tataouiné   \ɛ.je ta.ta.wi.ne\