Conjugaison:français/universitariser

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
universitariser
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de universitariser, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ universitarise \ʒ‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁiz\
tu  universitarises \ty  y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁiz\
il/elle/on  universitarise \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁiz\
nous  universitarisons \nu.z‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.zɔ̃\
vous  universitarisez \vu.z‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
ils/elles  universitarisent \[il/ɛl].z‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁiz\
Passé composé
j’ai  universitarisé  \ʒ‿e y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
tu as  universitarisé  \ty a.z‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
il/elle/on a  universitarisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
nous avons  universitarisé  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
vous avez  universitarisé  \vu.z‿a.ve.z‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
ils/elles ont  universitarisé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
Imparfait
j’ universitarisais \ʒ‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.zɛ\
tu  universitarisais \ty  y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.zɛ\
il/elle/on  universitarisait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.zɛ\
nous  universitarisions \nu.z‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.zjɔ̃\
vous  universitarisiez \vu.z‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.zje\
ils/elles  universitarisaient \[il/ɛl].z‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.zɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  universitarisé  \ʒ‿a.vɛ.z‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
tu avais  universitarisé  \ty a.vɛ.z‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
il/elle/on avait  universitarisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
nous avions  universitarisé  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
vous aviez  universitarisé  \vu.z‿a.vje.z‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
ils/elles avaient  universitarisé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
Passé simple
j’ universitarisai \ʒ‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
tu  universitarisas \ty  y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.za\
il/elle/on  universitarisa \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.za\
nous  universitarisâmes \nu.z‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.zam\
vous  universitarisâtes \vu.z‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.zat\
ils/elles  universitarisèrent \[il/ɛl].z‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.zɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  universitarisé  \ʒ‿y.z‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
tu eus  universitarisé  \ty y.z‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
il/elle/on eut  universitarisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
nous eûmes  universitarisé  \nu.z‿ym.z‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
vous eûtes  universitarisé  \vu.z‿yt.z‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
ils/elles eurent  universitarisé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
Futur simple
j’ universitariserai \ʒ‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.z(ə.)ʁe\
tu  universitariseras \ty  y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.z(ə.)ʁa\
il/elle/on  universitarisera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.z(ə.)ʁa\
nous  universitariserons \nu.z‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.z(ə.)ʁɔ̃\
vous  universitariserez \vu.z‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.z(ə.)ʁe\
ils/elles  universitariseront \[il/ɛl].z‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.z(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  universitarisé  \ʒ‿o.ʁe y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
tu auras  universitarisé  \ty o.ʁa.z‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
il/elle/on aura  universitarisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
nous aurons  universitarisé  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
vous aurez  universitarisé  \vu.z‿o.ʁe.z‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
ils/elles auront  universitarisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\

Subjonctif

Présent
que j’ universitarise \kə ʒ‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁiz\
que tu  universitarises \kə ty  y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁiz\
qu’il/elle/on  universitarise \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁiz\
que nous  universitarisions \kə nu.z‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.zjɔ̃\
que vous  universitarisiez \kə vu.z‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.zje\
qu’ils/elles  universitarisent \k‿[il/ɛl].z‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁiz\
Passé
que j’aie  universitarisé  \kə ʒ‿ɛ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
que tu aies  universitarisé  \kə ty ɛ.z‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
qu’il/elle/on ait  universitarisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
que nous ayons  universitarisé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
que vous ayez  universitarisé  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
qu’ils/elles aient  universitarisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
Imparfait
que j’ universitarisasse \kə ʒ‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.zas\
que tu  universitarisasses \kə ty  y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.zas\
qu’il/elle/on  universitarisât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.za\
que nous  universitarisassions \kə nu.z‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.za.sjɔ̃\
que vous  universitarisassiez \kə vu.z‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.za.sje\
qu’ils/elles  universitarisassent \k‿[il/ɛl].z‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.zas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  universitarisé  \kə ʒ‿ys y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
que tu eusses  universitarisé  \kə ty ys.z‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
qu’il/elle/on eût  universitarisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
que nous eussions  universitarisé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
que vous eussiez  universitarisé  \kə vu.z‿y.sje.z‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
qu’ils/elles eussent  universitarisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\

Conditionnel

Présent
j’ universitariserais \ʒ‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.z(ə.)ʁɛ\
tu  universitariserais \ty  y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.z(ə.)ʁɛ\
il/elle/on  universitariserait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.z(ə.)ʁɛ\
nous  universitariserions \nu.z‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.zə.ʁjɔ̃\
vous  universitariseriez \vu.z‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.zə.ʁje\
ils/elles  universitariseraient \[il/ɛl].z‿ y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.z(ə.)ʁɛ\
Passé
j’aurais  universitarisé  \ʒ‿o.ʁɛ.z‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
tu aurais  universitarisé  \ty o.ʁɛ.z‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
il/elle/on aurait  universitarisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁɛ.t‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
nous aurions  universitarisé  \nu.z‿o.ʁjɔ̃.z‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
vous auriez  universitarisé  \vu.z‿o.ʁje.z‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\
ils/elles auraient  universitarisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɛ.t‿y.ni.vɛʁ.si.ta.ʁi.ze\

Impératif