« indignus » : différence entre les versions

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Contenu supprimé Contenu ajouté
HydrizBot (discussion | contributions)
m r2.7.3) (robot Ajoute : cs:indignus
X (discussion | contributions)
Ligne 1 : Ligne 1 :
== {{langue|eo}} ==
== {{langue|eo}} ==
{{-flex-verb-|eo}}
{{-flex-verb-|eo}}
'''indignus''' {{pron|indiɡnus|eo}}
'''indignus''' {{pron|in.ˈdiɡ.nus|eo}}
# ''Conditionnel de'' [[indigni#eo|indigni]].
# ''Conditionnel de'' {{lien|indigni|eo}}.

== {{langue|la}} ==
=== {{S|étymologie}} ===
: {{cf|in-|dignus|lang=la}}.

=== {{S|adjectif|la}} ===
{{la-tab-adj-1|indign}}
'''indignus''' {{pron|in.ˈdiːŋ.nus|la}} (adverbe : ''{{lien|indigne|la}}'' comparatif : ''[[indignior]]'' ; superlatif : ''[[indignissimus]]'')
# [[indigne|Indigne]].


[[cs:indignus]]
[[cs:indignus]]

Version du 28 janvier 2014 à 13:10

Espéranto

Forme de verbe

indignus \in.ˈdiɡ.nus\

  1. Conditionnel de indigni.

Latin

Étymologie

→ voir in- et dignus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif indignus indignă indignum indignī indignae indignă
Vocatif indigne indignă indignum indignī indignae indignă
Accusatif indignum indignăm indignum indignōs indignās indignă
Génitif indignī indignae indignī indignōrŭm indignārŭm indignōrŭm
Datif indignō indignae indignō indignīs indignīs indignīs
Ablatif indignō indignā indignō indignīs indignīs indignīs

indignus \in.ˈdiːŋ.nus\ (adverbe : indigne comparatif : indignior ; superlatif : indignissimus)

  1. Indigne.