bianco
:
Italien
Étymologie
- Du latin blancus.
Adjectif
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
positif | ||
Masculin | bianco \ˈbjaŋ.ko\ |
bianchi \ˈbjaŋ.ki\ |
Féminin | bianca \ˈbjaŋ.ka\ |
bianche \ˈbjaŋ.ke\ |
superlatif absolu | ||
Masculin | bianchissimo \bjaŋ.'kis.si.mo\ |
bianchissimi \bjaŋ.'kis.si.mi\ |
Féminin | bianchissima \bjaŋ.'kis.si.ma\ |
bianchissime \bjaŋ.'kis.si.me\ |
bianco \ˈbjaŋ.ko\ masculin
Dérivés
- anno bianco (« année blanche »)
- cacatua bianco (« cacatoès blanc »)
- cavaliere bianco (« chevalier blanc »)
- ibis bianco (« ibis blanc »)
- Mar Bianco
- Monte Bianco (« Mont-Blanc, mont-blanc »)
- oro bianco (« or blanc »)
- squalo bianco (« requin blanc »)
- vino bianco (« vin blanc »)
Nom commun 1
Singulier | Pluriel |
---|---|
bianco \ˈbjan.ko\ |
bianchi \ˈbjan.ki\ |
bianco \ˈbjaŋ.ko\ masculin
- Blanc, la couleur.
- Blanc, la partie blanche d’un objet ou son aspect.
- bianco d’uovo.
- blanc d’œuf.
- bianco d’argento.
- blanc d’argent.
- bianco d’uovo.
Dérivés
Nom commun 2
Singulier | Pluriel |
---|---|
bianco \ˈbjaŋ.ko\ |
bianchi \ˈbjaŋ.ki\ |
bianco \ˈbjaŋ.ko\ masculin
- Blanc, personne dont la couleur de peau est claire.
Prononciation
- Italie : écouter « bianco [ˈbjaŋ.ko] »