cʼhoantaas
Breton[modifier le wikicode]
Forme de verbe [modifier le wikicode]
cʼhoantaas \xwãn.ˈtɑːs\
- Troisième personne du singulier du passé défini de l’indicatif du verbe cʼhoantaat.
- Kement a daoliou-kaer en devoa graet er brezel ma nijas ar brud anezañ betek Roazon ha ma cʼhoantaas roue Breiz ober anaoudegez gantañ hag e drugarekaat. — (Yeun ar Go, Marcʼheger ar Gergoad, Breuriez ar Brezoneg er Skoliou, 1939, page 4)
- Il avait réalisé tant d’exploits au combat que sa réputation se propagea (vola) jusqu’à Rennes et que le roi de Bretagne désira faire sa connaissance et le remercier.
- Eñ ha ne vutune morse a cʼhoantaas ur sigaretenn. — (Tudual Huon, O arcʼhant brein in Ar chalboter huñvreoù, Éditions Al Liamm, 1979, page 67)
- Lui qui ne fumait jamais eut envie d’une cigarette.
- Arzhur, ar mab yaouankañ, a cʼhoantaas mont ivez dʼe dro da diwall ar wezenn. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /1, Éditions Al Liamm, 1984, page 16)
- Arthur, le plus jeune fils, désira à son tour aller aussi surveiller lʼarbre.
- Kement a daoliou-kaer en devoa graet er brezel ma nijas ar brud anezañ betek Roazon ha ma cʼhoantaas roue Breiz ober anaoudegez gantañ hag e drugarekaat. — (Yeun ar Go, Marcʼheger ar Gergoad, Breuriez ar Brezoneg er Skoliou, 1939, page 4)