cʼhoarzhit
Breton[modifier le wikicode]
Forme de verbe [modifier le wikicode]
cʼhoarzhit \ˈxwar.zit\
- Deuxième personne du pluriel du présent de l’indicatif du verbe cʼhoarzhin.
- Deuxième personne du pluriel de l’impératif du verbe cʼhoarzhin.
- Cʼhoarzhit bepred, hogen kement-se n’ eo ket bidennoù, rak gwelet int bet gant an holl. — (Yann Mikael, Ur sizhunvezh dispacʼh, in Al Liamm, no 142, septembre-octobre 1970, page 393)
- Riez toujours, mais tout ça ce ne sont pas des racontars, car ils ont été vus par tous.
- Cʼhoarzhit bepred, hogen kement-se n’ eo ket bidennoù, rak gwelet int bet gant an holl. — (Yann Mikael, Ur sizhunvezh dispacʼh, in Al Liamm, no 142, septembre-octobre 1970, page 393)