completus
Latin[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Participe passé adjectivé de compleo (« remplir »).
Adjectif [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | completus | completă | completum | completī | completae | completă |
Vocatif | complete | completă | completum | completī | completae | completă |
Accusatif | completum | completăm | completum | completōs | completās | completă |
Génitif | completī | completae | completī | completōrŭm | completārŭm | completōrŭm |
Datif | completō | completae | completō | completīs | completīs | completīs |
Ablatif | completō | completā | completō | completīs | completīs | completīs |
completus \Prononciation ?\
Forme de verbe [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | completus | completă | completum | completī | completae | completă |
Vocatif | complete | completă | completum | completī | completae | completă |
Accusatif | completum | completăm | completum | completōs | completās | completă |
Génitif | completī | completae | completī | completōrŭm | completārŭm | completōrŭm |
Datif | completō | completae | completō | completīs | completīs | completīs |
Ablatif | completō | completā | completō | completīs | completīs | completīs |
completus \Prononciation ?\
Références[modifier le wikicode]
- « completus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage