Tutilina

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

De tutela (« tutelle »).

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier
Nominatif Tutilină
Vocatif Tutilină
Accusatif Tutilinăm
Génitif Tutilinae
Datif Tutilinae
Ablatif Tutilinā

Tutilina \Prononciation ?\ féminin

  1. (Religion) Divinité tutélaire.
    • Sunt singulorum, uti natalium fulgurumque susceptiones, item funerum atque expiationum: apud veteres quoque qui nominasset Salutem Semoniam Seiam Segetiam Tutilinam ferias observabat: item flaminica quotiens tonitrua audisset feriata erat, donec placasset deos. — (Macrobe, Saturnalia, I, 16)
    • Nec saltem potuerunt unam Segetiam talem inuenire, cui semel segetes commendarent, sed sata frumenta, quamdiu sub terra essent, praepositam uoluerunt habere deam Seiam; cum uero iam essent super terram et segetem facerent, deam Segetiam; frumentis uero collectis atque reconditis, ut tuto seruarentur, deam Tutilinam praeposuerunt. cui non sufficere uideretur illa Segetia, quamdiu seges ab initiis herbidis usque ad aristas aridas perueniret? — (Augustin, De civitate Dei, IV)
      On n’a même pas trouvé une divinité assez vigilante pour lui donner exclusivement la direction des moissons: on a recommandé à Séia les semences, pendant qu’elles sont encore en terre; à Segetia, les blés quand ils sont levés; à Tutilina, la tutelle des récoltes et des grains, quand ils sont recueillis dans les greniers. — (traduction)

Variantes[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  • « Tutilina », dans Félix GaffiotDictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 1617)