goulennent
Breton[modifier le wikicode]
Forme de verbe [modifier le wikicode]
Mutation | Forme |
---|---|
Non muté | goulennent |
Adoucissante | cʼhoulennent |
Durcissante | koulennent |
goulennent \Prononciation ?\
- Troisième personne du pluriel de l’imparfait de l’indicatif du verbe goulenn.
- War a lavaras ar Spagnoled, ecʼh en em blijent en enez, e-lecʼh ma oa aes a-walcʼh bevañ, ha ne c'houlennent ket mont diouti. — (Daniel Defoe, Abrobin, traduit par Yeun ar Gow, Al Liamm, 1964, page 163)
- Selon les dires des Espagnols, ils se plaisaient dans l’île, où il était assez facile de vivre, et ils ne demandaient pas à la quitter.
- War a lavaras ar Spagnoled, ecʼh en em blijent en enez, e-lecʼh ma oa aes a-walcʼh bevañ, ha ne c'houlennent ket mont diouti. — (Daniel Defoe, Abrobin, traduit par Yeun ar Gow, Al Liamm, 1964, page 163)