kałamarz

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Polonais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin calamarius[1] qui donne aussi kalamář de même sens, en tchèque.

Nom commun [modifier le wikicode]

kałamarz \kaˈwãmaʃ\ masculin inanimé

  1. Encrier ou nécessaire pour écrire.
    • Maczać pióro w kałamarzu, tremper la plume dans l’encrier.
    • Co rano woźny szkolny napełniał naczynia atramentem. Ławki z otworami na kałamarze stały w polskich szkołach do końca lat sześćdziesiątych XX wieku. — (Małgorzata Szubert, Leksykon rzeczy minionych i przemijających, Muza, Warszawa 2004)

Dérivés[modifier le wikicode]

Voir aussi[modifier le wikicode]

  • kałamarz sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais) 

Références[modifier le wikicode]

  1. « kałamarz », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927