kloc

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Voir aussi : KLOC, Kloc, kloć, kłoć, kłóć

Polonais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

De l’allemand Klotz (« bille de bois »), apparenté à Kloß qui donne kluska (« boulette »)[1].

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Nominatif kloc klocy
Vocatif klocu klocy
Accusatif kloc klocy
Génitif kloca kloców
Locatif klocu klocach
Datif klocowi klocom
Instrumental klocem klocami

kloc \klɔʦ̑\ masculin inanimé

  1. (Sylviculture) Tronc, bûche.
    • Wieczorem, po siekierezadzie na zrębie i po siekierezadzie w szopie, gdzie porąbałem resztę kloców, stałem przy piecu w izdebce Babci Oleńki i przetapiałem na patelni smalec ten, co go wczoraj zakupiłem w sklepie. — (Edward Stachura, Siekierezada albo zima leśnych ludzi)
  2. (Échecs) Blitz à quatre.

Synonymes[modifier le wikicode]

Dérivés[modifier le wikicode]

Voir aussi[modifier le wikicode]

  • kloc sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais) 

Références[modifier le wikicode]

  1. « kloc », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927