lezin
Breton[modifier le wikicode]
Forme de verbe [modifier le wikicode]
lezin \ˈleː.zĩn\
- Première personne du singulier du futur de l’indicatif du verbe lezel.
- En em lakait war ho taoulin da cʼhoulenn pardon diganin, ha marteze e lezin ho puhez ganeocʼh. — (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 2, Gwalarn, 1936, page 50)
- Mettez-vous à genoux pour me demander pardon, et je vous laisserai peut-être la vie.
- Me, ’vat, na lezin ket ma mab da zimeziñ d’ar strakell-se ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé (Eléments de Stylistique Trégorroise) - Troisième partie - LE STYLE POPULAIRE, 1974, page 284)
- Mais moi, je ne laisserai pas mon fils se marier avec cette évaporée-là !
- « [...]. En abeg dʼaz hardizhted avat e lezin dit da vuhez. [...]. » — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur, Éditions Al Liamm, 1975, page 80)
- « [...]. Mais en raison de ta hardiesse je te laisserai la vie. [...]. »
- En em lakait war ho taoulin da cʼhoulenn pardon diganin, ha marteze e lezin ho puhez ganeocʼh. — (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 2, Gwalarn, 1936, page 50)