ma Doue benniget
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Locution interjective [modifier le wikicode]
ma Doue benniget ! \ma ˈduː.e be.ˈniː.ɡet\
- Mon dieu ! (avec amplification).
- Ha ! Ma Doue benniget, cʼhoui oar mat, Môn ne oa ket eur placʼh fall, met graet a zo bet d’ezi kement a zroug !!… — (Pôtr Juluen, Evel ma pardonomp..., Guingamp, 1929, page 21)
- Ah ! Mon Dieu, vous savez bien, Mône n’était pas une mauvaise fille, mais on lui a fait tellement de mal !!…
- - « Flastret int holl ma Doue benniget ! » a huchan. — (Roperzh ar Mason, Evit ket ha netra, Skridoù Breizh, Ar Baol, 1951, page 127)
- - « Ils sont tous écrasés mon Dieu ! » crié-je.
- Ha ! Ma Doue benniget, cʼhoui oar mat, Môn ne oa ket eur placʼh fall, met graet a zo bet d’ezi kement a zroug !!… — (Pôtr Juluen, Evel ma pardonomp..., Guingamp, 1929, page 21)