mouezh
Breton
Étymologie
- Du moyen-breton moez, pour *voes (le v pris pour une mutation douce). Emprunté au français ancien vois, mais vraisemblablement à une époque où la gutturale latine de vōx y sonnait vaguement encore ; fait de chronologie indéterminable.[1]
Nom commun
mouezh féminin \ˈmweːs\ (pluriel : mouezhioù \ˈmwe.zju\)
- Voix.
- Kreñvoc'h e save mouezh ar bugel bremañ ha dre e bedenn e lavare da Zoue : [...]. — (Jakez Konan, Noz ar Pellgent, Al Liamm niv. 65, Du-Kerzu 1957, p. 14)
- Suffrage.
Dérivés
- advouezhiañ
- anvouezhiañ
- anvouezhier
- a vouezh izel
- a vouezh uhel
- bolzenn-vouezh
- digejañ ar vouezh
- divouezh
- goudemouezhiañ
- kemennad dre vouezh
- kensonenn-darzh-divouezh
- kensonenn-darzh-vouezhiek
- kerdin-mouezh
- laz-mouezhioù
- linenn-vouezh
- mouezh aotreet
- mouezharc'h
- mouezh ar bobl
- mouezh a-vaez
- mouezh e-barzh
- mouezh gavr
- mouezhiad
- mouezhiadeg
- mouezhiadoniezh
- mouezhiañ
- mouezhier
- mouezhiet
- pellgomz-mouezh
- postel dre vouezh
- postelerezh dre vouezh
- pouez-mouezh
- rekañsoù-mouezh
- skiltr-mouezh
- taol-mouezh
- torvouezhier
- toserezh mouezh
- toull-mouezh
- unvouezh
Références
- ↑ Victor Henry, Lexique étymologique des termes les plus usuels du breton moderne, J. Plihon et L. Hervé, Rennes, 1900 → lire sur wikisouce