musicus

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du grec ancien μουσικός, mousikós.

Adjectif [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif musicus musică musicum musicī musicae musică
Vocatif musice musică musicum musicī musicae musică
Accusatif musicum musicăm musicum musicōs musicās musică
Génitif musicī musicae musicī musicōrŭm musicārŭm musicōrŭm
Datif musicō musicae musicō musicīs musicīs musicīs
Ablatif musicō musicā musicō musicīs musicīs musicīs

mūsicus \Prononciation ?\

  1. Artistique : musical, poétique, etc. (on chantait la poésie)
    • leges musicae.
      les lois de la métrique, de la musique, de la poésie

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Nominatif musicus musicī
Vocatif musice musicī
Accusatif musicum musicōs
Génitif musicī musicōrum
Datif musicō musicīs
Ablatif musicō musicīs

mūsicus \Prononciation ?\ masculin

  1. Musicien.

Références[modifier le wikicode]

Néerlandais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin musicus (« musicien »).

Nom commun [modifier le wikicode]

Pluriel
musici

musicus masculin (pour une femme, on dit : musicienne)

  1. Musicien.

Anciennes orthographes[modifier le wikicode]

Synonymes[modifier le wikicode]

Hyponymes[modifier le wikicode]

Vocabulaire apparenté par le sens[modifier le wikicode]

Taux de reconnaissance[modifier le wikicode]

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 96,6 % des Flamands,
  • 98,8 % des Néerlandais.

Prononciation[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]