oblit

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Catalan[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin oblitus.

Nom commun [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
oblit
\ubˈblit\
oblits
\ubˈblits\

oblit [ubˈblit], [oˈβlit] masculin

  1. Oubli.
    • Io tem la mort per no ser-vos absent,
      perquè Amor per mort és anul·lats;
      mas io no creu que mon voler sobrats
      pusca esser per tal departiment.
      Io so gelós de vostre escàs voler,
      que, io morint, no meta mi en oblit;
      sol est pensar me tol del món delit,
      car nos vivint, no creu se pusca fer:
      aprés ma mort, d'amar perdau poder
      e sia tost en ira convertit,
      e, io forçat d'aquest món ser eixit,
      tot lo meu mal sera vós no veer.
      — (Ausiàs March, Veles e vents)

Prononciation[modifier le wikicode]

Occitan[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin oblitus.

Nom commun [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
oblit
\uˈplit\
oblits
\uˈplits\

oblit [uˈplit] (graphie normalisée) masculin

  1. Oubli.

Prononciation[modifier le wikicode]


Références[modifier le wikicode]