observator
Latin
Étymologie
- Déverbal de observatum, supin de observo (« porter son attention, surveiller, respecter une doctrine »), avec le suffixe d’agent -tor.
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | observator | observatorēs |
Vocatif | observator | observatorēs |
Accusatif | observatorem | observatorēs |
Génitif | observatoris | observatorum |
Datif | observatorī | observatoribus |
Ablatif | observatorĕ | observatoribus |
observator \ob.serˈwa.tor\ masculin (équivalent féminin : observatrix)
Références
- « observator », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Néerlandais
Étymologie
- Emprunt au latin.
Nom commun
observator \Prononciation ?\
Synonymes
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 97,1 % des Flamands,
- 98,5 % des Néerlandais.
Références
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]