sitúen

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe situar
Subjonctif	Présent	que (yo) sitúen
		que (tú) sitúen
		que (vos) sitúen
		que (él/ella/usted) sitúen
		que (nosotros-as) sitúen
		que (vosotros-as) sitúen
		que (os) sitúen
		(ellos-as/ustedes) sitúen
	Imparfait (en -ra)	que (yo) sitúen
		que (tú) sitúen
		que (vos) sitúen
		que (él/ella/usted) sitúen
		que (nosotros-as) sitúen
		que (vosotros-as) sitúen
		que (os) sitúen
		(ellos-as/ustedes) sitúen
	Imparfait (en -se)	que (yo) sitúen
		que (tú) sitúen
		que (vos) sitúen
		que (él/ella/usted) sitúen
		que (nosotros-as) sitúen
		que (vosotros-as) sitúen
		que (os) sitúen
		(ellos-as/ustedes) sitúen
	Futur	que (yo) sitúen
		que (tú) sitúen
		que (vos) sitúen
		que (él/ella/usted) sitúen
		que (nosotros-as) sitúen
		que (vosotros-as) sitúen
		que (os) sitúen
		(ellos-as/ustedes) sitúen
Impératif	Présent	(tú) sitúen
		(vos) sitúen
		(usted) sitúen
		(nosotros-as) sitúen
		(vosotros-as) sitúen
		(os) sitúen
		(ustedes) sitúen

sitúen \siˈtu.en\

1. Troisième personne du pluriel du présent du subjonctif de situar.
2. Troisième personne du pluriel de l’impératif de situar.

Prononciation

• Madrid : \siˈtu.en\
• Séville : \siˈtu.eŋ\
• Mexico, Bogota : \s(i)ˈtu.en\
• Santiago du Chili, Caracas : \siˈtu.eŋ\
• Montevideo, Buenos Aires : \siˈtu.en\