solemne
Catalan[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du latin solemnis.
Adjectif [modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel |
---|---|
solemne \Prononciation ?\ |
solemnes \Prononciation ?\ |
solemne masculin et féminin identiques
Dérivés[modifier le wikicode]
Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]
Prononciation[modifier le wikicode]
- catalan central : \suˈlɛmnə\
- valencien : \soˈlemne\
- majorquin : \soˈlenne\
- Barcelone (Espagne) : écouter « solemne [Prononciation ?] »
Références[modifier le wikicode]
Latin[modifier le wikicode]
Forme d’adjectif [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | solemnis | solemnis | solemne | solemnes | solemnes | solemnia |
Vocatif | solemnis | solemnis | solemne | solemnes | solemnes | solemnia |
Accusatif | solemnem | solemnem | solemne | solemnes | solemnes | solemnia |
Génitif | solemnis | solemnis | solemnis | solemnium | solemnium | solemnium |
Datif | solemni | solemni | solemni | solemnibus | solemnibus | solemnibus |
Ablatif | solemni | solemni | solemni | solemnibus | solemnibus | solemnibus |
solemne \Prononciation ?\
- Nominatif neutre singulier de solemnis.
- Vocatif neutre singulier de solemnis.
- Accusatif neutre singulier de solemnis.
Occitan[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du latin solemnis.
Adjectif [modifier le wikicode]
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | solemne \su.len.ˈne\ |
solemnes \su.len.ˈnes\ |
Féminin | solemna \su.len.ˈno̞\ |
solemnas \su.len.ˈno̞s\ |
solemne Erreur sur la langue ! (graphie normalisée)
- Solennel.
Li a quicòm de grand, de sacrat, quicòm de solemne, dins aquel moment ont la tèrra, a l’òme dona lo pan.
— (Enric Mouly, E la barta floriguèt, 1948 [1])- Il y a quelque chose de grand, de sacré, quelque chose de solennel, dans ce moment où la terre donne le pain à l’homme.
Synonymes[modifier le wikicode]
Vocabulaire apparenté par le sens[modifier le wikicode]
Références[modifier le wikicode]
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- [1] Bras, M. & Vergez-Couret, M., Universitat de Tolosa Joan Jaurés, Basa Textuala per la lenga d'Òc, XIX - XXI s → consulter cet ouvrage