storia
Ancien occitan
Nom commun
storia féminin
- Variante de hystoria.
Références
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Corse
Étymologie
- Du latin storia (« histoire »).
Nom commun
storia \ˈto.rja\ féminin
Italien
Étymologie
- Du latin storia (« histoire »).
Nom commun
![]() | |
Singulier | Pluriel |
---|---|
storia \ˈstɔ.rja\ |
storie \ˈstɔ.rje\ |
storia \ˈstɔ.rja\ féminin
Composés
- storia moderna (« époque moderne »)
- storia naturale (« histoire naturelle »)
Dérivés
- geostoria (« géohistoire »)
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « storia [Prononciation ?] »
Voir aussi
- Storia (disambigua) sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)
- storia dans le recueil de citations Wikiquote (en italien)
- storia sur Wikiversité (en italien)
Latin
Nom commun 1
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | storiă | storiae |
Vocatif | storiă | storiae |
Accusatif | storiăm | storiās |
Génitif | storiae | storiārŭm |
Datif | storiae | storiīs |
Ablatif | storiā | storiīs |
storia \Prononciation ?\ féminin
- Variante de historia.
Nom commun 2
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | storiă | storiae |
Vocatif | storiă | storiae |
Accusatif | storiăm | storiās |
Génitif | storiae | storiārŭm |
Datif | storiae | storiīs |
Ablatif | storiā | storiīs |
storia \Prononciation ?\ féminin
- Variante de storea.