sulcus
Latin
Étymologie
- Apparenté au grec ancien ὁλκός, holkós (« id. »), de l’indo-européen commun *(s)elk [1] (« tirer »).
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | sulcus | sulcī |
Vocatif | sulce | sulcī |
Accusatif | sulcum | sulcōs |
Génitif | sulcī | sulcōrum |
Datif | sulcō | sulcīs |
Ablatif | sulcō | sulcīs |
sulcus \Prononciation ?\ masculin
- Modèle:agri Sillon.
- sulci appellantur, quā aratrum ducitur, vel sationis faciendae causā vel urbis condendae, vel fossura rectis lateribus, ubi arbores serantur: quod vocabulum quidam ex Graeco fictum, quia illi dicant ὁλκόν, — (Fest. p. 302)
- sulci appellantur, quā aratrum ducitur, vel sationis faciendae causā vel urbis condendae, vel fossura rectis lateribus, ubi arbores serantur: quod vocabulum quidam ex Graeco fictum, quia illi dicant ὁλκόν, — (Fest. p. 302)
Synonymes
Dérivés
- bi-sulcus, fendu en deux
- tri-sulcus, qui a trois pointes
- sulco, sillonner, labourer
- sulcamen, labour
Références
- « sulcus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage