vogalenn
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Nom commun [modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel |
---|---|
vogalenn | vogalennoù |
vogalenn \vo.ˈɡɑː.lɛn\ féminin
- (Linguistique) Voyelle.
- Lakaat un ñ war-lercʼh ur vogalenn a zo diskouez e rank ar vogalenn-se bezañ distaget dre ar fri. — (Frañsez Kervella, Yezhadur Bras ar Brezhoneg, Skridoù Breizh, La Baule, 1947, page 56)
- Mettre un ñ après une voyelle indique que cette voyelle doit être prononcée nasalement.
- A-wechoù all avat e fell d’ ar barzh tapout an hesoniezh eviti hecʼh un hag implijout a ra e sell da se ar cʼhlotennoù diabarzh ken dre vogalennoù ken dre gensonennoù. — (Youenn Olier, Prederiadennoù e sigur un nebeut skrivagnerion vrezhonek, in Al Liamm, no 35, novembre-décembre 1952, page 29)
- D’autres fois cependant, le poète veut créer l’euphonie pour elle-même et il utilise pour cela les rimes internes tant par des voyelles que par des consonnes.
- Lakaat un ñ war-lercʼh ur vogalenn a zo diskouez e rank ar vogalenn-se bezañ distaget dre ar fri. — (Frañsez Kervella, Yezhadur Bras ar Brezhoneg, Skridoù Breizh, La Baule, 1947, page 56)
Dérivés[modifier le wikicode]
Vocabulaire apparenté par le sens[modifier le wikicode]
Prononciation[modifier le wikicode]
- Nantes (France) : écouter « vogalenn [Prononciation ?] » (bon niveau)
Voir aussi[modifier le wikicode]
- vogalenn sur l’encyclopédie Wikipédia (en breton)
Références[modifier le wikicode]
- ↑ Martial Ménard, Devri : Le dictionnaire diachronique du breton, 2018 → consulter cet ouvrage
- ↑ a et b Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 759b