μαρτύρημα

Grec ancien

Étymologie

De μάρτυς, mártus (« témoin ») et ῥῆμα, rhễma (« verbe »).

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	τὸ	μαρτύρημα	τὰ	μαρτυρήματα	τὼ	μαρτυρήματε
Vocatif		μαρτύρημα		μαρτυρήματα		μαρτυρήματε
Accusatif	τὸ	μαρτύρημα	τὰ	μαρτυρήματα	τὼ	μαρτυρήματε
Génitif	τοῦ	μαρτυρήματος	τῶν	μαρτυρημάτων	τοῖν	μαρτυρημάτοιν
Datif	τῷ	μαρτυρήματι	τοῖς	μαρτυρήμασι(ν)	τοῖν	μαρτυρημάτοιν

μαρτύρημα, martúrêma *\mar.ˈty.rɛː.ma\ neutre

1. Témoignage.

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
• Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952